Odpowiedzialność prawna fizjoterapeutów za wyrządzoną krzywdę lub uszczerbek na zdrowiu. Część I

Zawód fizjoterapeuty, a w szczególności zasady odpowiedzialności jego wykonywania nie są na gruncie obowiązującego prawa uregulowane odrębną ustawą. Nie oznacza to jednak, że fizjoterapeuta takiej odpowiedzialności nie będzie podlegał. Fizjoterapeuci, którzy wykonują świadczenia zdrowotne „na pacjentach”, będą jej podlegali na zasadach ogólnych. Niezależnie bowiem od formy prawnej, w jakiej będą wykonywali swój zawód (umowa o pracę, własna działalność gospodarcza), są to podmioty, które w sposób osobisty wykonują pracę związaną bezpośrednio z ochroną zdrowia, a polegającą na szeroko pojętej rehabilitacji. W praktyce oznacza to, że osoby wykonujące zawód fizjoterapeuty są obowiązane przede wszystkim do przestrzegania praw pacjenta, które reguluje stosunkowo nowa ustawa o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta, zaś naruszenie tych praw, a także uchybienie ogólnie zdefiniowanej sztuce zawodu może skutkować odpowiedzialnością cywilną, pracowniczą czy nawet karną.

Wykonywanie zawodu fizjoterapeuty jest wykonywaniem zawodu medycznego, stąd też wszelkie regulacje prawne odnoszące się do osób wykonujących zawód medyczny, a nadto akty, które odnoszą się do reguł wykonywania swoich czynności zawodowych zgodnie ze sztuką zawodu, należy odnieść wprost do tego zawodu. Niniejsze opracowanie ma na celu wskazanie kluczowych zasad, jakimi obowiązani są kierować się fizjoterapeuci w wykonywaniu zawodu, oraz jakie są ewentualne sankcje za naruszenie tych zasad.

Osoba wykonująca zawód medyczny – osoba, która na podstawie odrębnych przepisów uprawniona jest do udzielania świadczeń zdrowotnych, oraz osoba legitymująca się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny1

Świadczeniem zdrowotnym są działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania2 .

Zgodnie z nową, obowiązującą od 1 lipca 2011 r., ustawą o działalności leczniczej, świadczenia zdrowotne mogą być szpitalne (wykonywane całą dobę kompleksowe świadczenia zdrowotne polegające na diagnozowaniu, leczeniu, pielęgnacji i rehabilitacji, które nie mogą być realizowane w ramach innych stacjonarnych i całodobowych świadczeń zdrowotnych lub ambulatoryjnych świadczeń zdrowotnych; świadczeniami szpitalnymi są także świadczenia udzielane z zamiarem zakończenia ich udzielania w okresie nieprzekraczającym 24 godzin) oraz inne niż szpitalne (świadczenia opiekuńcze, pielęgnacyjne, paliatywne, hospicyjne, świadczenia z zakresu opieki długoterminowej, rehabilitacji leczniczej, leczenia uzależnień, psychiatrycznej opieki zdrowotnej oraz lecznictwa uzdrowiskowego) udzielane pacjentom, których stan zdrowia wymaga całodobowych lub całodziennych świadczeń zdrowotnych w odpowiednio urządzonych, stałych pomieszczeniach.

Rodzajami działalności leczniczej są:

1. Stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne:
   1. szpitalne,
   2. inne niż szpitalne,
2. Ambulatoryjne świadczenia zdrowotne.

Stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne inne niż szpitalne mogą polegać na:

1) udzielaniu całodobowych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem pielęgnację i rehabilitację pa‑ cjentów niewymagających...