Praktyczne aspekty pracy z powięzią

W ostatnich latach obserwujemy dynamiczny wzrost zainteresowania tematyką powięzi i jej roli w funkcjonowaniu ludzkiego organizmu oraz możliwościami aplikacji terapeutycznych w różnych dziedzinach pracy z ciałem. Powięź stała się swoistym histologicznym i anatomicznym „Kopciuszkiem” przechodząc drogę od ignorowania znaczenia i wyrzucania do kosza podczas sekcji bo: „zasłania to, co istotne pod nią”, aż do fascynacji funkcją i potencjalnymi możliwościami w terapii. Obecnie dzięki rozwojowi badań naukowych, których wyniki m.in. prezentowane są na cyklicznym Fascial Research Congress mamy coraz więcej dowodów EBM potwierdzających praktyczne obserwacje klinicystów. W świetle tych wyników przestają dziwić relacje klientów o „cudownych” efektach pracy ich terapeutów, zorientowanych na pracę na tkankach miękkich oraz dłuższym czasie utrzymywania się tych efektów w porównaniu do innych rodzajów terapii. Coraz trudniej w świetle faktów jest również nie zgodzić się z twierdzeniem, że powięź, oprócz wielu innych funkcji, jest narzędziem komunikacji biomechanicznej wewnątrz ciała, dostosowującym go do wymagań środowiska zewnętrznego. Tkanka łączna absorbuje i przenosi napięcia i siły kompresyjne płynące z zewnątrz oraz zgodnie z zasadami tensegracji rozkłada je w całym ciele tworząc posturalne i ruchowe wzorce, prawidłowe i kompensacyjne. Zrozumienie tej właściwości powięzi...