Rehabilitacja w przypadku wystąpienia osteofitów dłoni i palców

Z praktyki gabinetu Otwarty dostęp

Każdego dnia nasze dłonie wykonują dla nas olbrzymią pracę, bez której bardzo ciężko byłoby nam funkcjonować. Dlatego tak ważne jest, aby nie lekceważyć objawów osteofitów. Odpowiednio dobrana fizjoterapia, wsparta farmakologią, przyniesie potrzebną ulgę pacjentowi oraz pomoże w szybszym powrocie do pełnej sprawności ruchowej.

Podczas codziennej aktywności organizm człowieka jest narażony na liczne przeciążenia. Szczególnie układy kostny i mięśniowy są podatne na wiele niepożądanych dysfunkcji, często prowadzących do licznych deformacji. Osteofity, czyli narośla kostne, to patologiczne zmiany zwyrodnieniowe powstające przez nadbudowanie tkanki kostnej. Nie należy ich lekceważyć, szczególnie tych występujących w obrębie dłoni, ponieważ mogą one doprowadzić do wielu poważnych powikłań zdrowotnych. Najlepiej po wystąpieniu pierwszych niepokojących objawów bezzwłocznie zgłosić się do lekarza, który szybko wprowadzi skuteczne leczenie, w skład którego wchodzi farmakoterapia połączona z fizjoterapią.
Kończyny górne odgrywają w codziennym życiu wiele kluczowych zadań. Posiadają obszerny zakres ruchu, dzięki któremu ułatwiają wykonywanie nawet najprostszych czynności. Podstawowymi funkcjami kończyny górnej są czynności:

REKLAMA

  • chwytne,
  • manipulacyjne,
  • manualne.

Bez tego rodzaju zdolności człowiek nie byłby w stanie samodzielnie się ubrać, umyć czy zjeść posiłku. Dlatego w dużym stopniu należy dbać i chronić kończyny górne przed różnego rodzaju czynnikami chorobotwórczymi prowadzącymi pośrednio lub bezpośrednio do wielu chorób. Należą do nich np.:

  • choroba zwyrodnieniowa,
  • choroba reumatyczna,
  • przykurcz Dupuytrena,
  • strzelający palec.

Często występują także zmiany zwane osteofitami, które doprowadzają w dużej mierze do upośledzenia wspomnianych wyżej czynności kończyny górnej.

Szkielet kończyny górnej

Szkielet kończyny górnej dzieli się na: 

  • kości obręczy kończyny górnej, w skład której wchodzą:
    - obojczyk,
    - łopatka,
  • kości części wolnej kończyny górnej, do których należą: 
    - kość ramienna,
    - kości przedramienia,
    - kości ręki.

Szkielet ręki dzieli się natomiast na kości:

  • nadgarstka,
  • śródręcza,
  • kości palców ręki [1].

Stawy ręki

Liczne stawy ręki dzielą się na:
Stawy kości nadgarstka
W nadgarstku rozróżnia się trzy rodzaje stawów: 

  • Staw promieniowo-nadgarstkowy – łączy przedramię z ręką. Panewkę stawu tworzy powierzchnia stawowa nadgarstkowa kości promieniowej i wspomniany krążek stawowy przylegający do głowy kości łokciowej. Główka jest utworzona z kości łódeczkowatej, księżycowatej i trójgraniastej połączonych ze sobą więzadłami międzykostnymi. 
    Jest to staw eliptyczny. Oś długa elipsy biegnie poprzecznie, dokoła niej odbywają się ruchy zginania i prostowania nadgarstka (zgięcie dłoniowe i grzbietowe). Krótsza oś elipsy ma kierunek strzałkowy. Ruchy odbywające się dokoła tej osi w płaszczyźnie czołowej noszą nazwę odwodzenia i przywodzenia (odwodzenie promieniowe i łokciowe). W stawie tym możliwe są również ruchy obwodzenia, których zakres znacznie się powiększa przy kombinowaniu z ruchami nawracania i odwracania ręki. 
    Torebka stawowa przyczepia się do brzegów powierzchni stawowej kości promieniowej, krążka stawowego i wymienionych kości nadgarstka. Luźna torebka jest wzmocniona więzadłami, które wiążą również inne stawy. Jama stawowa łączy się nieraz z innymi stawami.
  • Stawy międzynadgarstkowe – leżą między zwróconymi do siebie powierzchniami kości szeregu bliższego i zwróconymi do siebie powierzchniami kości szeregu dalszego nadgarstka, a więc między kośćmi: łódeczkowatą, księżycowatą i trójgraniastą w szeregu bliższym oraz haczykowatą, główkowatą, czworoboczną większą i mniejszą w szeregu dalszym kości nadgarstka. W stawach tych znajdują się więzadła międzynadgarstkowe międzykostne, silnie łączące kości ze sobą, pozostawiające jednak pewne możliwości ruchu. Kość grochowata jest połączona z kością trójgraniastą stawem niezależnym od innych. Torebka stawowa jest dość luźna i pozwala na wyraźne przesunięcia kości grochowatej.
  • Staw śródnadgarstkowy – łączy kości szeregu bliższego z kośćmi szeregu dalszego nadgarstka. Szczelina stawowa ma kształt nieregularny. Wszystkie kości nadgarstka są połączone ze sobą, z kośćmi przedramienia i z kośćmi śródręcza mocnymi więzadłami, silnie wiążącymi te liczne kości w jedną całość czynnościową. Torebki stawów łączących ze sobą poszczególne kości są wzmocnione więzadłami międzynadgarstkowymi dłoniowymi i grzbietowymi. 

Poza nimi odróżnia się po stronie dłoniowej zespół więzadeł biegnących od kości główkowatej do sąsiednich kości nadgarstka i podstaw kości śródręcza, zwany więzadłem promienistym nadgarstka. Poza drobnymi więzadłami łączącymi ze sobą kości nadgarstka istni...

Ten artykuł jest dostępny tylko dla zarejestrowanych użytkowników.

Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się.

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z KSIĘGARNI FIZMEDIO