Rezonans stochastyczny w fizjoterapii

Pojęcie rezonansu stochastycznego (stochastic resonance – SR) wywodzi się z prac dotyczących obliczeń czasu trwania epok lodowcowych i wykorzystywane jest obecnie w wielu dyscyplinach naukowych [1]. Zjawisko to polega na nałożeniu na określony sygnał zewnętrzny dodatkowych szumów o różnym natężeniu, np. w postaci drgań [2]. 

W literaturze opisywane są charakterystyczne cechy SR dotyczące szumu i obecności sygnałów podprogowych. Badania dotyczące fizjoterapii opierają się głównie na ocenie działania platformy generującej drgania o określonej częstotliwości. Z fizjologicznego punktu widzenia podstawą funkcjonalną SR jest wykryty naturalny szum obecny zarówno w układzie nerwowym, jak i w tkance kostnej zwierząt i ludzi [3–8].

Zastosowanie drgań w terapii

W doniesieniach naukowych można jednak spotkać przeciwstawne opinie dotyczące efektów terapii z wykorzystaniem SR. Wskazuje się także na różne możliwe aspekty i skutki oddziaływania w odniesieniu zarówno do narządu ruchu, jak i układu nerwowego. Opisywany jest wpływ na reakcje biochemiczne, a także możliwa stymulacja przyrostu masy kostnej jako odpowiedź organizmu na działanie wibracji. 

Dotychczas opisano wpływ drgań wywołujących odruchowy skurcz mięśni. Próbowano także ocenić wpływ określonych wibracji na aktywację mózgu i stężenie hormonów lub uwalnianie neuroprzekaźników [9–12]. Wykazano różnice reakcji organizmu zależne zarówno od cech zastosowanych drgań, miejsca przyłożenia, jak i ich parametrów (częstotliwość, amplituda) [13, 14]. Odnotowano zmiany kontroli motorycznej wywołane określonymi drganiami stosowanymi lokalnie oraz globalnie [15–17]. Wykazano, że drgania stosowane u badanych p...