Program usprawniania rdzenia kręgowego należy rozpoczynać u chorych z całkowitym lub częściowym SCIWORA, jeżeli tylko pozwoli na to ich stan w związku z innymi poważnymi obrażeniami. Dzieci z obrażeniem rdzenia kręgowego nie tylko wykazują ryzyko stopniowych zniekształceń kręgosłupa, takich jak skolioza, ale wymagają utrzymania okresowych kontroli w okresie osiągania dojrzałości szkieletowej.
Rehabilitacja dzieci i młodzieży po złamaniach kręgosłupa piersiowo-lędźwiowego
Usprawnianie małych pacjentów należy rozpocząć po konsultacji lekarza prowadzącego. Prowadzić będzie ono do uzyskania całkowitej sprawności przez małe dzieci, a więc do pełnej ruchomości oraz siły mięśniowej.
POLECAMY
Proces rehabilitacji zaczyna się od:
- ćwiczeń izometrycznych (zdj. 1A–C), których celem jest:
- utrzymanie przyrostu masy mięśniowej okolicy piersiowo-lędźwiowej kręgosłupa,
- utrzymanie już istniejącej masy mięśniowej okolicy Th-L kręgosłupa,
- przeciwdziałanie zanikom mięśni okołokręgosłupowych,
- pobudzanie metabolizmu,
- poprawa ukrwienia;
- ćwiczeń samowspomaganych, których celem jest:
- odzyskanie prawidłowych zakresów ruchu w odcinku piersiowo-lędźwiowym kręgosłupa,
- poprawa odżywienia tkanek poprzez zwiększenie efektywności pompy mięśniowej,
- przygotowanie do ćwiczeń czynnych,
- obniżenie nadmiernego tonusu mięśniowego,
- zapobieganie negatywnym skutkom unieruchomienia;
- ćwiczeń bierno-czynnych, których celem jest:
- reedukacja mięśniowa,
- wzmocnienie osłabionych grup mięśniowych, w tym przypadku mięśni okolicy piersiowo-lędźwiowej kręgosłupa,
- kształtowanie prawidłowych wzorców ruchowych,
- regulacja prawidłowego napięcia mięśniowego,
- redukcja dolegliwości bólowych (zmniejszenie stymulacji nocyreceptorów, zmniejszenie napięcia mięśniowego, zwiększenie przestrzeni
- stawowej kręgosłupa w odcinku piersiowo-lędźwiowym);
- ćwiczeń czynnych, których celem jest:
- utrzymanie prawidłowego zakresu ruchu w okolicy piersiowo-lędźwiowej kręgosłupa,
- zwiększanie zakresu ruchu w stawach o zmniejszonej ruchomości odcinka Th-L,
- zmniejszenie napięcia mięśniowego w spoczynku, co sprzyja rozluźnieniu tkanek pacjenta,
- poprawa koordynacji ruchowej,
- poprawa zborności ruchów;
- ćwiczeń czynnych z oporem, których celem jest:
- uzyskanie przyrostu siły mięśniowej okolicy piersiowo-lędźwiowej kręgosłupa,
- poprawa wytrzymałości mięśni okolicy Th-L,
- zmniejszenie do minimum zaników mięśniowych powstałych w wyniku unieruchomienia lub procesów patologicznych,
- opóźnienie występowania zaników mięśniowych mięśni okolic Th-L,
- uzyskanie kompensacyjnych przerostów siły,
- uzyskanie poprawy koordynacji nerwowo-mięśniowej;
- ćwiczeń oddechowych, których celem jest:
- skorygowanie wzorca oddechowego,
- zwiększenie objętości płuc,
- ułatwienie usuwania wydzieliny z dróg oddechowych,
- zapobieganie powstawaniu zrostów opłucnej u osób z zapaleniem opłucnej,
- zwiększenie ruchomości klatki piersiowej i przepony,
- wzmocnienie mięśni oddechowych,
- zmniejszenie nasilenia duszności, zmęczenia oraz poprawa tolerancji wysiłku,
- zmniejszenie napięcia w stanach lękowych i innych zaburzeniach emocjonalnych,
- uzyskanie ogólnego rozluźnienia (relaksacji),
- uzyskanie przez chorego poczucia lepszej kontroli stanu swojego organizmu i ułatwienie radzenia sobie z chorobą.
Obok przedstawiono 2 przykłady ćwiczeń oddechowych (zdj. 2A–B):
- Przykład ćwiczenia oddechowego z oporem: mały pacjent przytrzymuje na klatce piersiowej maskotkę/woreczek i wykonując maksymalny wdech, podnosi maskotkę coraz wyżej; podczas wydechu opuszcza powoli maskotkę/woreczek.
- Ćwiczenie oddechowe: Pacjent w pozycji leżącej na plecach (leżenie tyłem) na polecenie terapeuty wykonuje wydech i wprawia w ruch chusteczkę trzymaną przez terapeutę (chusteczka jest trzymana przez terapeutę na różnych wysokościach przed pacjentem, prowadzi to do zwiększenia wydolności w...
Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 10 wydań czasopisma "Praktyczna Fizjoterapia i Rehabilitacja"
- Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
- ...i wiele więcej!