Badania elektromiograficzne można podzielić na:
- EMG elementarne – (inwazyjne, bolesne) badanie wybranych jednostek ruchowych za pomocą igieł bipolarnych, nie zawsze reprezentatywne dla czynności całego mięśnia (oceniane jest kilka jednostek z kilkuset) [2],
- sEMG globalne (surface) powierzchniowe – (nieinwazyjne, bezbolesne) badanie z naklejanymi na skórę albo aplikowanymi do pochwy lub odbytu elektrodami powierzchniowymi, służące globalnej ocenie aktywności mięśni,
- sEMG-biofeedback (zastępcze sprzężenie zwrotne) – badanie jak również interaktywna terapia zaburzeń sterowania czynnością mięśni w oparciu o wizualizację potencjałów czynnościowych rejestrowanych na poziomie synapsy nerwowo-mięśniowej.
Powierzchniowa EMG powinna być wykorzystywana w codziennej pracy specjalisty rehabilitacji, przede wszystkim w celu obiektywizacji efektów zastosowanych metod terapeutycznych. Wizualizowanie sygnału EMG jako sumy potencjałów czynnościowych jednostek ruchowych mięśni aktywnych (unerwionych), odczytywanych w miejscu aplikacji elektrod rejestrujących, pozwala na uzyskanie wielu istotnych informacji o czynności mięśni i nerwów ruchowych oraz procesach ośrodkowego sterowania ruchem [3]. W praktyce gabinetu rehabilitacji można z powodzeniem korzystać z tzw. uśrednionego EMG. Jest to zapis poddany filtracji wartości bezwzględnej sygnału filtrem dolnoprzepustowym [4].
Uzyskanie wiarygodnych i powtarzalnych zapisów wymaga respektowania kilku zasad:
- pozycja pacjenta powinna umożliwiać relak...