Powyższy artykuł nie jest instruktażem masażu, a jedynie próbą przybliżenia informacji o masażu Shantali. Ze względu na swą formę (zapis) nie może ukazać idei tego masażu – idei kontaktu, dotyku, którego nie można nauczyć się z książki.
Specjalista w dziedzinie fizjoterapii. Nauczyciel akademicki w stopniu doktora. Promotor prac dyplomowych. Współautor ponad 100 publikacji o tematyce fizjoterapeutycznej. Wieloletni kierownik i prowadzący zajęcia na studiach podyplomowych z anatomii, odnowy biologicznej, jogi i masażu. Międzynarodowy instruktor Nordic Walking PFNW/INWA. Prywatnie wegetarianka, portrecistka i miłośniczka zwierząt.
Powyższy artykuł nie jest instruktażem masażu, a jedynie próbą przybliżenia informacji o masażu Shantali. Ze względu na swą formę (zapis) nie może ukazać idei tego masażu – idei kontaktu, dotyku, którego nie można nauczyć się z książki.
Założenia integracji sensorycznej (sensory integration – SI) skierowane są głównie na wyrównywanie zaburzeń funkcjonowania poszczególnych układów i systemów rozwijającego się dziecka. Integracja sensoryczna powinna być prowadzona po wcześniejszych kompleksowych konsultacjach medycznych, fizjoterapeutycznych i pedagogiczno-psychologicznych. Celem artykułu jest ocena skuteczności oddziaływania koncepcji SI na poprawę zdolności ruchowych, koordynacyjnych i funkcjonowania układów proprioceptywnego, przedsionkowanego, dotykowego i słuchowego siedmioletniego chłopca z deficytem psychoruchowym.
Znajomość różnic funkcjonowania układu oddechowego dzieci i osób dorosłych jest bardzo ważnym elementem fizjoterapii i higieny układu oddechowego małych dzieci. Układ oddechowy małego dziecka charakteryzuje się bowiem mniejszą objętością przepływową, płuca zajmują znacznie mniejszą powierzchnię ciała, klatka piersiowa cechuje się zwiększoną elastycznością strukturalną i wykazuje znacznie większą podatność na oddziaływanie czynników zewnętrznych i grawitacyjnych, na które dziecko nie było eksponowane w środowisku prenatalnym [1, 2].