Dr, osteopata, człowiek który poświęcił 20 lat poszukiwaniu prawdy w medycynie. Wiedzę swą rozpoczął na Akademii Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Kraków, gdzie do 2001 r. studiował na wydziale fizjoterapii. W międzyczasie wiedzę na temat ruchu człowieka w tańcu zdobył, studiując na dwuletnim kursie choreograficznym organizowanym przy Nowohuckim Centrum Kultury w Krakowie, gdzie równocześnie był członkiem zespołu ludowego Nowa Huta przez 18 lat. Kolejne etapy wtajemniczenia w medycynę rehabilitacyjną i osteopatyczną odbywał na szeregu szkoleniach i kursach, na których kształtował własne i nowoczesne podejście do człowieka cierpiącego. Kulminacją jego poszukiwań były studia 5-letnie osteopatyczne w Sutherland College of Osteopatic Medicine SCOM w Brukseli ukończone w 2013 r. Swoją wizję osteopatii i rehabilitacji we współczesnym świecie medycznym przedstawił w dysertacji doktorskiej obronionej w 2001 roku. Nadal poszukuje nowych rozwiązań w medycynie osteopatycznej i na nowo odkrywa zapomniane jej tajniki, poszukując jej w literaturze naukowej i specjalistycznych szkoleniach. Swoje doświadczanie zawodowe zdobywał kolejno: pracując ponad 5 lat w Szpitalu im. L. Rydygiera w Krakowie specjalizując się szczególnie w neuroligii; w Prywatnym Gabinecie rehabilitacyjno-osteopatycznym Osteolinika Wojciech Dubaj, którego był po części organizatorem i założycielem przez kolejne lata i do dziś. Na tym etapie rozwoju zawodowego poszerza wiedzę o rehabilitacji osteopatycznej, sportowej i ortopedycznej. W tym okresie nawiązał współpracę z krakowskimi klubami sportowymi, między innymi Akademickim Związkiem Sportowym Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, WTS Solna i wieloma innymi. Doświadczenie w medycynie sportowej zdobył w dyscyplinach takich jak koszykówka, siatkówka, narciarstwo zjazdowe, gimnastyka sportowa, sporty siłowe, tenis, piłka nożna i innych, dzięki indywidualnej i drużynowej współpracy ze sportowcami jego Przychodni rehabilitacyjnej Osteolinika. Wieloletni pracownik dydaktyczny z sukcesami zawodowymi Krakowskiej Wyższej Szkoły Promocji Zdrowia w Krakowie.
Głównym celem badania przedmiotowego jest zlokalizowanie obszaru bólu i odtworzenie dolegliwości zarówno bólowych, jak i niestabilności. Lokalizacja bólu może wskazywać, która struktura jest uszkodzona, co jest pomocne do postawienia prawidłowej diagnozy oraz planu leczenia. Badanie należy przeprowadzać zawsze symetrycznie na obu kończynach.
Przedni ból kolana jest najczęstszym problemem, z jakim zgłaszają się do lekarza ortopedy młodzi ludzie. Szacuje się, że około 9% aktywnej fizycznie młodzieży cierpi z tego powodu. Ponad 25% problemów „kolanowych” jakimi zajmują się kliniki sportowe na świecie dotyczy urazów zespołu przedniego (rzepkowo-udowego).
Zespół górnego otworu klatki piersiowej (z ang. thoracic outlet syndrome – TOS) to zespół objawów bólowych i zaburzeń czuciowo-ruchowych wywołanych przez ucisk na włókna nerwowe i/lub naczynia krwionośne w okolicy górnego otworu klatki piersiowej.
Zespół bocznego przyparcia rzepki należy do grupy dysfunkcji bólowych stawu kolanowego i jest główną przyczyną dolegliwości bólowych zlokalizowanych po stronie zewnętrznej. W pierwszej fazie tej choroby odczucia bólowe i dotykowo wrażliwe struktury okołokolanowe są jedynym symptomem mogącym nakierować na prawidłowe rozpoznanie. Na tym etapie nie ma widocznych zmian struktury rzepki i jej okolicznych struktur miękkich w badaniach obrazowych. Stąd też rzadko choroba jest prawidłowo rozpoznawana przez diagnostów i często pomijana w terapiach fizjoterapeutycznych.
Zespół bocznego przyparcia rzepki może być pierwotną i wtórną przyczyną rozwoju dolegliwości w stawie kolanowym bądź (co było tematem poprzedniego artykułu) efektem problemów anatomicznych i funkcjonalnych ogniw stawowych okalających. Cechą wspólną wszystkich tych dolegliwości jest odczuwalny ból w okolicy stawu kolanowego ze szczególnym umiejscowieniem po stronie zewnętrznej rzepki z jej skrajnie bocznym ustawieniem.
