Głównym celem badania przedmiotowego jest zlokalizowanie obszaru bólu i odtworzenie dolegliwości zarówno bólowych, jak i niestabilności. Lokalizacja bólu może wskazywać, która struktura jest uszkodzona, co jest pomocne do postawienia prawidłowej diagnozy oraz planu leczenia. Badanie należy przeprowadzać zawsze symetrycznie na obu kończynach.
Autor: Wojciech Dubaj
Dr, osteopata, człowiek który poświęcił 20 lat poszukiwaniu prawdy w medycynie. Wiedzę swą rozpoczął na Akademii Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Kraków, gdzie do 2001 r. studiował na wydziale fizjoterapii. W międzyczasie wiedzę na temat ruchu człowieka w tańcu zdobył, studiując na dwuletnim kursie choreograficznym organizowanym przy Nowohuckim Centrum Kultury w Krakowie, gdzie równocześnie był członkiem zespołu ludowego Nowa Huta przez 18 lat. Kolejne etapy wtajemniczenia w medycynę rehabilitacyjną i osteopatyczną odbywał na szeregu szkoleniach i kursach, na których kształtował własne i nowoczesne podejście do człowieka cierpiącego. Kulminacją jego poszukiwań były studia 5-letnie osteopatyczne w Sutherland College of Osteopatic Medicine SCOM w Brukseli ukończone w 2013 r. Swoją wizję osteopatii i rehabilitacji we współczesnym świecie medycznym przedstawił w dysertacji doktorskiej obronionej w 2001 roku. Nadal poszukuje nowych rozwiązań w medycynie osteopatycznej i na nowo odkrywa zapomniane jej tajniki, poszukując jej w literaturze naukowej i specjalistycznych szkoleniach. Swoje doświadczanie zawodowe zdobywał kolejno: pracując ponad 5 lat w Szpitalu im. L. Rydygiera w Krakowie specjalizując się szczególnie w neuroligii; w Prywatnym Gabinecie rehabilitacyjno-osteopatycznym Osteolinika Wojciech Dubaj, którego był po części organizatorem i założycielem przez kolejne lata i do dziś. Na tym etapie rozwoju zawodowego poszerza wiedzę o rehabilitacji osteopatycznej, sportowej i ortopedycznej. W tym okresie nawiązał współpracę z krakowskimi klubami sportowymi, między innymi Akademickim Związkiem Sportowym Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, WTS Solna i wieloma innymi. Doświadczenie w medycynie sportowej zdobył w dyscyplinach takich jak koszykówka, siatkówka, narciarstwo zjazdowe, gimnastyka sportowa, sporty siłowe, tenis, piłka nożna i innych, dzięki indywidualnej i drużynowej współpracy ze sportowcami jego Przychodni rehabilitacyjnej Osteolinika. Wieloletni pracownik dydaktyczny z sukcesami zawodowymi Krakowskiej Wyższej Szkoły Promocji Zdrowia w Krakowie.
Przedni ból kolana jest najczęstszym problemem, z jakim zgłaszają się do lekarza ortopedy młodzi ludzie. Szacuje się, że około 9% aktywnej fizycznie młodzieży cierpi z tego powodu. Ponad 25% problemów „kolanowych” jakimi zajmują się kliniki sportowe na świecie dotyczy urazów zespołu przedniego (rzepkowo-udowego).
Zespół górnego otworu klatki piersiowej (z ang. thoracic outlet syndrome – TOS) to zespół objawów bólowych i zaburzeń czuciowo-ruchowych wywołanych przez ucisk na włókna nerwowe i/lub naczynia krwionośne w okolicy górnego otworu klatki piersiowej.
Zespół bocznego przyparcia rzepki należy do grupy dysfunkcji bólowych stawu kolanowego i jest główną przyczyną dolegliwości bólowych zlokalizowanych po stronie zewnętrznej. W pierwszej fazie tej choroby odczucia bólowe i dotykowo wrażliwe struktury okołokolanowe są jedynym symptomem mogącym nakierować na prawidłowe rozpoznanie. Na tym etapie nie ma widocznych zmian struktury rzepki i jej okolicznych struktur miękkich w badaniach obrazowych. Stąd też rzadko choroba jest prawidłowo rozpoznawana przez diagnostów i często pomijana w terapiach fizjoterapeutycznych.
Zespół bocznego przyparcia rzepki może być pierwotną i wtórną przyczyną rozwoju dolegliwości w stawie kolanowym bądź (co było tematem poprzedniego artykułu) efektem problemów anatomicznych i funkcjonalnych ogniw stawowych okalających. Cechą wspólną wszystkich tych dolegliwości jest odczuwalny ból w okolicy stawu kolanowego ze szczególnym umiejscowieniem po stronie zewnętrznej rzepki z jej skrajnie bocznym ustawieniem.