Diagnostyka zespołu cieśni kanału nadgarstka

Przyczyny powstania zespołu cieśni najczęściej są samoistne. Przyjmuje się również, że zespół może być wywołany przez zmiany zapalne (zmiany reumatoidalne, głęboka ropowica dłoni, zapalenie pochewek ścięgnistych zginaczy palców), zmiany pourazowe (zniekształcenie po złamaniu w dalszej części kości promieniowej, wapniejące krwiaki, zastarzałe podwichnięcia, zwichnięcie kości nadgarstka), obecność guzów i tworów guzopodobnych, zaburzenia naczynioruchowe i naczyniowe po leczeniu przeciwzakrzepowym, głębokie blizny pooparzeniowe, zmiany hormonalne (szczególnie podczas ciąży, nadczynności tarczycy), obrzęk śluzowaty, a nawet – zmiany grzybicze [11, 14, 16, 18]. Ucisk nerwu mogą wywierać również troczek zginaczy lub zmiany zwyrodnieniowe w obrębie kości nadgarstka [15]. Niestety w dużej mierze nie udaje się ustalić etiopatogenezy zespołu. Zależnie od szybkości narastania objawów wyróżnia się postać ostrą i przewlekłą. Szacuje się również, że częstość występowania w populacji ogólnej wynosi 1%, z przewagą kobiet do mężczyzn 2 : 1. Szczyt zapadalności u kobiet przypada po 55. roku życia. Szczególnie predysponowane są kobiety otyłe [8, 10, 16].

Zastosowanie czułych i specyficznych metod diagnostycznych ułatwia podjęcie decyzji o dalszym leczeniu/rehabilitacji. Według niektórych autorów czułość parametrów badania klinicznego w diagnostyce zespołu cieśni kanału nadgarstka może być różna. Przypuszczalnie jest zależna od doświadczenia badającego. Wielu autorów twierdzi też, że odpowiednio zebrany wywiad połączony z rzetelnym badaniem fizykalnym wystarcza do rozpoznania zespołu cieśni kanału nadgarstka, wg innych każde badanie powinno być potwierdzone badaniem elektrofizjologicznym [3].

Aby ocenić czułość badania klinicznego w diagnostyce zespołu cieśni Bożek i Gaździk przeprowadzili badania [3], podczas których określono zależność pomiędzy poszczególnymi parametrami badania klinicznego. Ocenie poddano 80 osób ze zdiagnozowanym zespołem cieśni nadgarstka.

Przeprowadzono u nich wywiad (drętwienie, obrzęk, sztywność palców, ból, choroby współistniejące) i badanie kliniczne (pomiar siły wg Lovetta mięśnia przeciwstawiacza kciuka i krótkiego odwodziciela kciuka, czucie powierzchowne i dwupunktowe, objaw Tinela i Phalena). Uzyskano następujące wyniki: w ok. 98% przypadków odnotowano ból okolicy nadgarstka, drętwienie i parastezje palców I–III, u 82,5% – sztywność palców, u 56% –...