Przyczyny występowania dyspraksji według A. Jean Ayres
Zaburzenia planowania motorycznego nie są wynikiem uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego. Dyspraksja związana jest z zaburzeniami procesów sensorycznych (zachodzących przede wszystkim w systemie dotykowym, przedsionkowym i proprioceptywnym), które powstają w ośrodkach kory mózgowej [1, 4].
POLECAMY
Układ nerwowy
Podczas wykonywania dowolnego ruchu uaktywnia się kora ruchowa, która znajduje się w płacie czołowym, a dokładniej w jego tyle. W korze ruchowej swój początek ma droga piramidowa, która odpowiedzialna jest za wykonywanie ruchów dowolnych, czyli zależnych od naszej woli. To my decydujemy, jaki ruch chcemy w danym momencie wykonać. Kora ruchowa dzieli się na pierwotną, która zarządza ruchami po przeciwnej stronie ciała oraz na korę przedruchową, odgrywającą największą rolę podczas planowania ruchu. Natomiast gdy odbieramy bodźce czuciowe (związane z temperaturą, bólem, dotykiem powierzchniowym oraz głębokim, inaczej mówiąc uciskiem), uaktywnia się kora czuciowa, mieszcząca się w płacie ciemieniowym. Kiedy docierają do naszej gałki ocznej bodźce wzrokowe, wtedy w płacie potylicznym zostaje aktywowana kora wzrokowa; podczas odbierania bodźców słuchowych, aktywna staje się kora słuchowa, leżąca w zakręcie skroniowym górnym; a gdy dochodzą do nas pewne zapachy to poprzez węch aktywujemy korę węchową, która ma swoje miejsce w płacie skroniowym [1, 2, 8, 9, 10].
Wyróżniamy cztery typy dyspraksji:
- dyspraksja rozwojowa, inaczej zaburzenia planowania motorycznego,
- somatodyspraksja, czyli zaburzenia różnicowania czuciowego,
- dyspraksja werbalna,
- dyspraksja oralna [1].
Objawy dyspraksji rozwojowej u dzieci:
- zaburzenia równowagi,
- trudności podczas w...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 10 wydań czasopisma "Praktyczna Fizjoterapia i Rehabilitacja"
- Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
- ...i wiele więcej!
