Fizjoterapia po złamaniu dystalnej nasady kości promieniowej

Protokoły fizjoterapeutyczne

Złamanie dystalnej nasady kości promieniowej jest najczęściej występującym złamaniem kończyny górnej. Złamania w tej okolicy dotyczą 40% kobiet oraz 13% mężczyzn. Budowa kompleksu ręka – przedramię jest na tyle specyficzna, że zdecydowana większość 
energii podczas upadku z próbą podparcia kumuluje się na kości promieniowej. Szacuje się, że co piąte złamanie dotyczy omawianej lokalizacji. Inne statystyki mówią, że występują one u 2 osób na 1000 w ciągu roku. 

Zdecydowanie najczęściej występującym mechanizmem złamania jest próba ochrony wyprostowaną ręką przed upadkiem. Efektem upadku jest zwykle złamanie dystalnej nasady kości promieniowej. Złamania występują częściej u kobiet po menopauzie. Urazowi sprzyjają istotne czynniki ryzyka, takie jak osteoporoza, choroby układowe czy procesy rozrostowe, które znacznie zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia złamania. Skrajnie rzadko występują złamania „powolne” w wyniku przeciążenia.

R e k l a m a


Podział złamań

Złamania przedramienia można podzielić na:

  • złamania części bliższej (okolica łokcia),
  • złamania części środkowej (część trzonowa),
  • złamania części dalszej (okolice nadgarstka) – najczęstsze.

Złamania dystalnej części kości promieniowej podlegają osobnemu podziałowi. Został on dokonany ze względu na mechanikę urazu:

  • typ wyprostny Collesa,
  • typ zgięciowy Smitha,
  • typ brzeżny Bartona.

Istnieje...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 10 wydań czasopisma "Praktyczna Fizjoterapia i Rehabilitacja"
  • Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z KSIĘGARNI FIZMEDIO