Fizjoterapia w leczeniu łokcia tenisisty

Kontrolowana aktywność fizyczna wpływa pozytywnie na wiele układów i narządów organizmu człowieka. Ruch pod każdą postacią jest podstawą właściwej egzystencji. W perspektywie czasu powoduje on rozwój odpowiednich zachowań, zwłaszcza prozdrowotnych. 
Kończyny górne odgrywają kluczową rolę w prawidłowym funkcjonowaniu człowieka w życiu codziennym. Pod względem anatomicznym kończyna górna jest to część ciała, na którą składają się przede wszystkim:

• okolica naramienna,
• okolica pachowa,
• ramię,
• łokieć,
• przedramię,
• nadgarstek,
• ręka.

Z tułowiem omawiana powyżej struktura połączona jest obręczą kończyny górnej. Składa się ona z trzech odcinków zespolonych w sposób naturalny określonymi stawami:

• odcinka bliższego (ramienia),
• odcinka środkowego (przedramienia),
• odcinka dalszego (ręki).

Kończyny górne człowieka pełnią szereg bardzo ważnych funkcji, do których zalicza się m.in.:

• czynności chwytne,
• czynności manipulacyjne,
• czynności obronne (obrona lub atak).

Jednym z ważniejszych stawów kończyny górnej zapewniających odpowiednią jej ruchomość jest staw łokciowy. Ze względu na swoją budowę i umiejscowienie jest narażony na różnorodne urazy lub kontuzje.

Anatomia stawu łokciowego

Staw łokciowy jest stawem złożonym. Składa się z trzech stawów anatomicznie złączonych ze sobą i objętych wspólną torebką. Dwa z nich – jeden staw zawiasowy i jeden kulisty – współpracują, wykonując zgięcie i prostowanie w stawie łokciowym. Są to stawy ramienno-łokciowy oraz ramienno-promieniowy. Staw trzeci, obrotowy, czynnościowo niezależny od poprzednich, to staw promieniowo-łokciowy bliższy. Wspólnie ze stawem promieniowo-łokciowym dalszym, oddalonym od niego o długość kości przedramienia, umożliwia ruchy nawracania i odwracania przedramienia wraz z ręką [1].

Staw ramienno-łokciowy 

Główka stawu ramienno-łokciowego utworzona jest przez bloczek kości ramiennej. Składa się on z większego stożka łokciowego i mniejszego promieniowego, które łączą się ze sobą ściętymi wierzchołkami. Oba stożki wraz z główką kości ramiennej mają te same osie; stanowią one wspólną oś bloczka dla ruchów zginania i prostowania, biegnąc poprzecznie tuż poniżej obu nadkłykci. Z przodu bloczek jest nieco większy niż z tyłu. 

Panewka stawu ramienno-łokciowego jest utworzona przez wcięcie bloczkowe kości łokciowej, ograniczone przez wyrostek łokciowy i wyrostek dziobiasty. Obejmuje ono obcęgowato bloczek kości ramiennej, stanowiąc w przekroju strzałkowym nieco mniej niż połowę obwodu bloczka. Panewka odpada od bloczka po przecięciu na preparacie więzadłowym torebki stawowej i więzadeł. Tylko w bardzo rzadkich przypadkach obejmuje ona więcej niż połowę obwodu bloczka. Zazwyczaj więc staw ten nie ma zabezpieczenia kostnego [1].

Staw ramienno-promieniowy

Główkę stawu ramienno-promieniowego tworzy główka kości ramiennej. Jest ona kształtu prawie kulistego, ale tylko jej powierzchnia przednia i dolna jako powierzchnie stawowe są pokryte chrząstką. Chrząstka sięga z tyłu znacznie niżej aniżeli na bloczku kości ramiennej. Patrząc od tyłu, na główce widać tylko wąski rąbek chrzęstny. 

Panewka stawu ramienno-promieniowego jest utworzona przez dołek głowy kości promieniowej. Jej promień krzywizny odpowiada promieniowi główki kości ramiennej [1].

Staw promieniowo-łokciowy bliższy

Główka stawu promieniowo-łokciowego bliższego jest utworzona przez obwód stawowy głowy kości promieniowej, panewka zaś przez wcięcie promieniowe kości łokciowej i więzadło pierścieniowate. Obwód stawowy głowy kości promieniowej w części skierowanej do kości łokciowej jest nieco wyższy od pozostałej, przeznaczonej dla więzadła pierścieniowatego, które go obejmuje. Obwód ten, stożkowatego kształtu, jest skierowany wierzchołkiem ku dołowi. 

Po stronie promieniowej wyrostka dziobiastego kości łokciowej znajduje się panewka stawowa w postaci wcięcia promieniowego kości łokciowe...