Fizjoterapia w rozejściu spojenia łonowego u kobiet ciężarnych

Zdarza się jednak, że ciężarna zgłasza się z dolegliwościami okolicy spojenia łonowego już w 20.–26. tygodniu ciąży, gdy organizm nie jest jeszcze gotowy, ze względu na małą elastyczność więzadeł. W razie pojawienia się tego typu dolegliwości ginekolog położnik powinien wykluczyć problemy związane z patologią ciąży – cukrzycę, wielowodzie, hipertrofię płodu, skrócenie szyjki macicy czy przedwczesną akcję skurczową. Jeśli powyższe patologie zostaną wykluczone, ciężarną kobietę można poprowadzić przez pewien schemat rehabilitacji.

Struktury tworzące miednicę

Aby prawidłowo rozpatrywać dolegliwości bólowe okolicy spojenia łonowego, warto przypomnieć, jakie struktury tworzą miednicę oraz jakie stwarzają możliwości biomechaniczne. Kość krzyżowa połączona jest z kośćmi miednicznymi za pomocą dwóch symetrycznych, maziówkowych stawów krzyżowo-biodrowych, przy czym powierzchnie kości krzyżowej pokryte są chrząstką szklistą, natomiast każda z powierzchni stawowych kości biodrowej jest pokryta chrząstką włóknistą. Cały staw jest otoczony dwuwarstwową torebką stawową (część zewnętrzna – włóknista zabezpiecza przed nadmiarem ruchu, część wewnętrzna – maziówkowa odpowiada za odżywienie i nawilżenie stawu).

Stabilizację miednicy umożliwia połączenie dwóch mechanizmów ryglowania: biernego – strukturalnego (dzięki któremu część centralna nie opada poniżej części obocznych) oraz czynnego, wymuszonego – siłowego (który wymaga nakładów energii, potrzebnych do wywołania tarcia ograniczającego ruch). Stawy krzyżowo-biodrowe jako stawy płaskie posiadają dużą mobilność, ograniczoną poprzez silny układ mięśniowo-więzadłowo-powięziowy [1, 2].

Ryc. 1

Ryc.2

Do elementów aparatu więzadłowego stabilizującego torebkę stawową należą więzadła: krzyżowo-biodrowe brzuszne (słabsze, bardziej wrażliwe na niestabilność stawu krzyżowo-biodrowego), więzadło krzyżowo-biodrowe międzykostne, więzadło krzyżowo-guzowe, więzadło krzyżowo-biodrowe grzbietowe długie. Dwa ostatnie więzadła łatwo reagują na zmiany ustawienia kości krzyżowej i miednicy ze względu na przyczepy. Więzadło krzyżowo-guzowe zbudowane jest z trzech pasm: bocznego (guz kulszowy – kolec biodrowy tylny górny, łączącego się z włóknami mięśnia gruszkowatego), środkowego (guzki poprzeczne S3–S5, górna część kości guzicznej – guz kulszowy), górnego (więzadło międzykostne kości guzicznej – kolec biodrowy tylny górny). Skurcz mięśnia pośladkowego wielkiego aktywizuje więzadło. Jest ono również połączone z mięśniem wielodzielnym oraz przyczepem ścięgnistym mięśnia dwugłowego uda. Więzadło długie ma następujące przyczepy: grzebień krzyżowy boczny na wysokości S3–S4, kolec biodrowy tylny górny, rozcięgno m. prostownika grzbietu, m. wielodzielnego, więzadło krzyżowo-guzowe) i połączenia z powięzi...