Łokieć tenisisty a zastosowanie terapii TECAR

Łokieć (nie tylko) tenisisty

Pod popularnymi pojęciami łokcia tenisisty, golfisty czy baseballisty kryje się schorzenie, które występuje u osób wykonujących częste i intensywne prace manualne. Wielogodzinne zaangażowanie rąk w połączeniu z nieodpowiednią ergonomią pracy całego ciała, brakiem optymalnej pozycji czy niewłaściwą biomechaniką skutkuje pojawieniem się wspomnianej dysfunkcji. W rzeczywistości problem łokcia tenisisty polega na entezopatii mięśni prostowników nadgarstka, które w większości przypadków są następstwem przeciążenia przyczepów ścięgien wspomnianych struktur mięśniowych do kości. Terapeuci niejednokrotnie wspominają, że łokieć tenisisty jest mniej lub bardziej zaawansowaną zmianą zapalną w obrębie nadkłykcia bocznego kości ramiennej.

Przyczyny entezopatii – jak dochodzi do łokcia tenisisty?

Trudno wskazać jedną konkretną przyczynę, która może doprowadzić do pojawienia się stanu zapalnego bocznego nadkłykcia kości ramiennej. Zdaniem specjalistów jest to zazwyczaj efekt oddziaływania szeregu czynników ryzyka, które w większości przypadków wynikają z rodzaju wykonywanej pracy. Lekarze i fizjoterapeuci wskazują, że mechanizm powstawania patologii o charakterze łokcia tenisisty jest niezwykle zróżnicowany. 
Oto kilka przypuszczalnych przyczyn, które mogą spowodować to schorzenie:

• nawracające mikrourazy i przeciążenia struktur mięśniowych,
• zmiany degeneracyjne, które prowadzą do uszkodzenia budowy włókien kolagenowych,
• naruszenie stanu ścięgien o charakterze naderwania,
• upośledzenie prawidłowego ukrwienia okolicy przyczepu ścięgien,
• niewłaściwa i nieergonomiczna biomechanika ruchu (np. zła technika gry w tenisa),
• długotrwałe utrzymywanie mięśni prostowników nadgarstka w stanie aktywnego skurczu, co powoduje niedostateczną ilość czasu potrzebnego na ich regenerację,
• zła pozycja nadgarstka w trakcie pracy biurowej (tj. nieustanny wyprost – zgięcie grzbietowe),
• niewielkie zaangażowanie rąk do prac manualnych, co w długofalowej perspektywie może powodować osłabienie i zanik struktur mięśniowych. 

Lista czynników ryzyka jest niezwykle długa, na dodatek związana nie tylko ze wspomnianymi dyscyplinami sportowymi. Choć entezopatia prostowników nadgarstka jest znamienna dla zawodników tenisa ziemnego i stołowego, baseballu czy golfa, to jednak warto wymienić wiele innych grup zawodowych. Fizjoterapeuci wskazują, że problem łokcia tenisisty jest bardzo popularny u pracowników biurowych (np. księgowych, informatyków), artystów zajmujących się rzeźbą, krawców i szwaczek, muzyków, a także osób wykonujących rozmaite prace naprawcze (np. mechaników samochodowych).

Po czym rozpoznać łokieć tenisisty?

Fundamentalnym symptomem wskazującym na obecność entezopatii prostowników nadgarstka są silne dolegliwości bólowe w obrębie zewnętrznej części stawu łokciowego. Ból może mieć charakter promieniujący do przedramienia i nadgarstka. W wielu przypadkach dolegliwości ulegają nasileniu w trakcie ruchów ręką lub zaciskania dłoni. Bardzo często następstwem łokcia tenisisty jest osłabienie siły chwytu, co powoduje wyraźne upośledzenie codziennego funkcjonowania i wystąpienie trudności podczas realizacji niektórych czynności, np. podnoszenia kubka wypełnionego kawą lub herbatą. Warto też wspomnieć, że miejsce objęte zmianami zapalnymi wykazuje dużą i odczuwalną tkliwość w trakcie badania palpacyjnego. 

Diagnostyka łokcia tenisisty

Łokieć tenisisty powinien być różnicowany z innymi schorzeniami. Niejednokrotnie objawy występujące w trakcie entezopatii nadkłykcia bocznego kości ramiennej mogą stanowić wynik zupełnie odmiennego problemu. Dolegliwości bólowe w obrębie stawu łokciowego są częstym następstwem zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa (zwłaszcza odcinka szyjnego lub piersiowego) bądź górnego otworu klatki piersiowej. Ponadto specjaliści wskazują, że schorzenia o charakterze łokcia tenisisty mogą być efektem m.in. urazu lub intensywnego stanu zapalnego rozmaitych struktur miękkich (tj. mięśni, więzadeł, powięzi).

Terapia TECAR w kontekście łokcia tenisisty

Innowacyjna terapia TECAR z całą pewnością może zostać wykorzystana jako jeden z elementów leczenia problemu łokcia tenisisty. Założeniem tego zabiegu fizykoterapeutycznego jest zastosowanie niezwykle oryginalnej formy diatermii krótkofalowej – naprzemiennego prądu elektrycznego, którego fale charakteryzuje częstotliwość zbliżona do fal radiowych (od 300 kHz do 1 MHz). Terapeuci za pomocą specjalnego urządzenia powodują wygenerowanie ładunku energetycznego, który przedostaje się do organizmu pacjenta i prowadzi do pobudzenia jego metabolizmu – w efekcie następuje aktywacja wielu procesów regeneracyjnych, które umożliwiają odzyskanie utraconej homeostazy w miejscu poddanym zabiegowi. 
Diatermia krótkofalowa wykorzystana w terapii TECAR charakteryzuje się wielowymiarowym oddziaływaniem. Dzięki temu fizjoterapeuci mogą niezwykle kompleksowo „atakować” utrzymujący się proces patologiczny. Dlatego też zabiegi TECAR umożliwiają realne skrócenie czasu rekonwalescencji oraz stanowią niezwykle wartościowy element uzupełnienia leczenia manualnego (np. masażu sportowego, mobilizacji tkankowych czy technik powięziowych). 
 

Wyróżnia się cztery główne efekty: biostymulację tkanek powodującą odnowę utraconej równowagi kwasowo-zasadowej, co jest możliwe poprzez wzrost skuteczności transportu elektrolitów w obrębie komórek; redukcję dolegliwości bólowych poprzez wyraźne ograniczenie przekazywania informacji nerwowych do nocyceptorów (tj. receptorów bólowych); ograniczenie rozwoju stanu zapalnego i zmniejszenie rozmiaru występującego obrzęku wskutek zwiększenia przekrwienia oraz wzmożenia rozszerzenia naczyń krwionośnych. Poprzez polepszenie transferu składników odżywczych następuje pobudzenie metabolizmu tkankowego, co prowadzi do niwelowania nieprawidłowości wynikających z aktywnych zmian zapalnych (m.in. nadmiernej tkliwości tkanek w miejscu objętym procesem patologicznym); przywrócenie prawidłowego napięcia mięśniowego dzięki wspomnianej waskularyzacji naczyń i sprawniejszemu transferowi krwi wraz ze składnikami odżywczymi i tlenem. Normalizacja tonusu mięśniowego stanowi jeden z elementów ograniczenia progresji stanu zapalnego i niwelowania utrzymującego się bólu.

Jak wygląda terapia TECAR

...