Magnetoterapia – terapia naturalna wspomożona osiągnięciami technologii.
Wprowadzenie do magnetoterapii. ARTYKUŁ SPONSOROWANY

Jednak zadaniem technologii jest nie tylko tworzenie nowych form. Niekiedy postęp technologiczny ma służyć przyspieszaniu pewnych procesów, udoskonalaniu i czynieniu dostępniejszym dobrodziejstw istniejących już wcześniej. Czasami bowiem nowe nie znaczy lepsze. Historia ludzkości pokazuje, że w niektórych przypadkach korzystanie z tego, co daje natura, odnosi najlepszy skutek. Jednym z przykładów na potwierdzenie tej tezy jest działanie pola magnetycznego.

Wpływ pola magnetycznego na organizmy żywe, w szczególności człowieka, nie jest jeszcze do końca zbadany, ale obserwacje z ostatnich 25 lat wykazały, że pod wpływem pola magnetycznego jony znajdujące się w komórce ulegają przemieszczeniom, powodując hiperpolaryzację błony komórkowej. Przyspiesza to przemianę materii, zwłaszcza w trakcie zachodzących procesów energetycznych, i wpływa na zwiększone możliwości wykorzystania tlenu przez komórkę [2].

Wiele organizmów żywych reaguje bardzo wyraźnie na nawet niewielkie zmiany pola geomagnetycznego. Niektóre gatunki ptaków (gołębie) oraz owadów (pszczoły) orientują się według pola magnetycznego Ziemi. Zmysł magnetyczny mają również bakterie i kijanki żaby Xenopus laevis (będącej często obiektem eksperymentów medycznych) [3]. Największym magnesem blisko człowieka jest Ziemia, której pole magnetyczne oddala szkodliwe promieniowanie słoneczne i określa charakter czasu na obu półkulach. Oddziaływanie pól magnetycznych utrzymuje równowagę we Wszechświecie.

Trochę historii

Już w starożytności ojciec medycyny Hipokrates opisał lecznicze działanie pola magnetycznego na człowieka, ale swój rozkwit terapia magnetyczna zawdzięcza Williamowi Gilbertowi (1544–1603). Magnetyzm znany z czasów antycznych Gilbert opisał za pomocą fizyki doświadczalnej. Kula ziemska jest wielkim magnesem, do którego podobny jest każdy mały magnes. Małe magnesy otacza niewidzialne pole siłowe, które rozchodzi się we wszystkich kierunkach. Gilbert jako pierwszy podał (czasami fałszywe) sposoby wytwarzania magnesów stałych i stworzył model zmiennych oddziaływań magnetycznych. Pomogło to wyjaśnić działanie świata zewnętrznego, szczególnie Ziemi i ciał niebieskich, na organizm ludzki. Dzięki możliwości wytwarzania sztucznych i trwałych magnesów rozkwitła terapia magnetyczna. „Magnetyzowanie” uzyskało podstawy techniczne i aparaturowe, a pewne elementy magnetyzmu przetrwały do dziś w diagnostyce i terapii medycznej [4].

Dzięki rozwojowi technologicznemu w ostatnich kilkunastu latach można zaobserwować duże zainteresowanie leczniczym zastosowaniem pól magnetycznych, zwłaszcza tych o małej częstotliwości.

Ponad 150 lat później Friedrich W. Klärich (1721–1780) ponownie pochylił się nad działaniem pola magnetycznego. Równolegle pojawia się nowa metoda wytwarzania sztucznych magnesów (John Michell, 1750). Kuracja magnetyczna przeżywa swój renesans i staje się modna. Mniej więcej w tym samym czasie wiedeński doktor Franz Anton Mesmer (1734–1815) doszedł do wniosku, że źródłem siły leczniczej jest nie sam magnes, lecz ogólnie działająca zasada, której nadał nazwę magnetyzmu życiowego (zwierzęcego) [4].

Tab. 1. Stosowanie pola magnetycznego w przypadku poszczególnych dolegliwości

Kształt: R – twardy, S – miękki, HR – półtwardy, HS – półmiękki

Znaczenie pola magnetycznego dla organizmów żywych zostało trafnie określone przez niemieckiego fizyka Wernera Heisenberga (1901–1976), który oświadczył, że energia magnetyczna jest elementarną energią, od której zależy życie organizmu.

Pierwsze długotrwałe loty kosmiczne pokazały, że brak naturalnego pola magnetycznego Ziemi powoduje bezsenność, wyczerpanie, depresję i osteoporozę. W związku z tym Amerykanie i Rosjanie zlecili wyprodukowanie takiego magnesu, który byłby lekki i mocny, a który można by było zastosować zarówno w kombinezonach, jak i na statkach kosmicznych.

Na przestrzeni wieków ludzie zauważali wszechobecność pola magnetycznego w przyrodzie ożywionej i ni...