Metoda mechanicznego diagnozowania i terapii McKenziego

Metoda opracowana przez nowozelandzkiego fizjoterapeutę Robina McKenziego pozwala na uśmierzanie dolegliwości bólowych dolnego odcinka kręgosłupa. Choć powstała w latach 50. XX w., do dziś jest jedną z najlepszych form przynoszącą natychmiastową ulgę w „bólu krzyża”. Z założenia metoda ta polega na diagnozowaniu i terapii zarówno bólu kręgosłupa, jak i kończyn górnych i dolnych na podstawie obszernego wywiadu i badania przedmiotowego. Jej nadrzędnym celem jest przede wszystkim zapobieganie nawrotom. Takie postępowanie udowadnia, że ostre i przewlekłe incydenty bólowe są – z czego pacjenci nie zawsze zdają sobie sprawę – możliwe do całkowitego wyprowadzenia i wyleczenia.

Anatomia i biomechanika

W metodzie MDT za źródło problemów przyjmuje się (uszkodzony) krążek międzykręgowy potocznie nazywany dyskiem. Zbudowany jest on z zewnętrznego pierścienia włóknistego, centralnie położonego jądra miażdżystego oraz ograniczającej od góry i od dołu blaszki granicznej. Otaczający jądro pierścień składa się z lamelli i co drugi z nich ma ten sam kąt ułożenia włókien.

Jądro miażdżyste o galaretowatej strukturze jest podatne na ruchy kręgosłupa i zmiany pozycji. Ten wewnętrzny element przemieszcza się w kierunku przeciwnym do kierunku ruchu. Z racji tego, że zdecydowaną większość czasu kręgosłup pozostaje w zgięciu, a struktura krążka jest najcieńsza i najsłabsza w jej tylno-bocznej części, jądro zostaje wyciskane w kierunku dogrzbietowym. W zależności od poziomu wystąpienia przepukliny, można zaobserwować charakterystyczne dla danego segmentu objawy bólowe i neurologiczne bardzo często promieniujące do kończyn dolnych. Początkowe stadium przepukliny nazywa się protruzją. Rozerwanie pierścienia i uwypuklenie się poza zarys jądra nazywa się prolapsem, natomiast przerwanie ciągłości jądra i jego uwięźniecie poza krążkiem to se...