Postępowanie rehabilitacyjne w przypadku zszycia ścięgna Achillesa

Ścięgno Achillesa jest bardzo silnym ścięgnem w ludzkim organizmie i do jego zerwania wymagana jest siła rozciągająca wynosząca 3–kN lub obciążenie ok. 400 kg. Przerwanie ścięgna może mieć miejsce podczas nagłego skurczu mięśni brzuchatego i płaszczkowatego, np. w momencie nagłego przyspieszenia w trakcie biegu czy gwałtownego wyskoku. Do zerwania może również dojść w sytuacji nagłego lądowania na przodostopiu [1, 2, 4, 7–9].

Do czynników zwiększających ryzyko zerwania ścięgna Achillesa można zaliczyć: 

• błędy treningowe, np. ćwiczenia na twardym podłożu, 
• zbyt duże obciążenia treningowe, 
• przewlekły stan zapalny, 
• nieregularną aktywność fizyczną, 
• sumowanie się przeciążeń i mikrourazów, 
• zaburzenia ukrwienia, 
• miejscowe wstrzykiwanie kortykosteroidów, 
• zaburzenia propriocepcji w okolicy ścięgna, 
• choroby współtowarzyszące, np. cukrzycę, reumatyzm, hiperurykemię (zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi) [1–6].

Rozpoznanie

W momencie odniesienia kontuzji osoba doświadcza gwałtownego i silnego bólu. Słyszalny może być również charakterystyczny trzask. Podczas zerwania ścięgna Achillesa pacjenci mają wrażenie, jakby zostali w nie uderzeni bądź kopnięci. Większość osób nie może stanąć ani podjąć czynności lokomocyjnych z użyciem kontuzjowanej kończyny. W niektórych przypadkach pomimo urazu pacjenci mają możliwość obciążania kończyny i zginania podeszwowego stopy. Dzieje się tak za sprawą kompensacyjnego działania mięśni, np. zginacza długiego palców [5, 7,  8, 10].

Na kontuzjowanej kończynie w okolicy ścięgna może być zauważalny obrzęk oraz podskórne i śródskórne wylewy krwi objawiające się przebarwieniami skóry. W badaniu palpacyjnym ścięgna można ocenić: podwyższoną temperaturę, wielkość obrzęku, trzeszczenia, miejsca bolesne i tkliwe uciskowo. Pod palcami może być również wyczuwalny obszar guzkowaty w przebiegu ścięgna oraz wyraźna przerwa w jego ciągłości umiejscowiona 2–3 cm powyżej przyczepu dystalnego. Badanie palpacyjne powinno być uzupełnione testami funkcjonalnymi: testem uciskowym Thompsona, objawem Hoffy oraz testem opukiwania ścięgna Achillesa [1, 3, 5, 7, 10–13] (zdj. 1, 2).

W diagnozowaniu zerwań ścięgna Achillesa pomocne mogą być badania obrazowe. Zdjęcie...