Rehabilitacja ambulatoryjna i domowa ozdrowieńców po przebytym COVID-19 finansowana przez NFZ

Głównym celem utworzonego przez Ministerstwo Zdrowia programu fizjoterapii dla osób po przebyciu COVID-19 jest wspomaganie pełnego powrotu do zdrowia i aktywności (w tym zawodowej) osób po przebyciu COVID-19. Cele szczegółowe programu obejmują: poprawę tolerancji wysiłku fizycznego, zmniejszenie natężenia objawów związanych z przebyciem COVID-19 oraz edukację ozdrowieńców w zakresie samodzielnego radzenia sobie z objawami związanymi z przebyciem COVID-19. 

Rehabilitacja ambulatoryjna

Podmiotami mogącymi udzielać świadczeń w ramach przedmiotowego programu są podmioty wykonujące działalność leczniczą odpowiadającą realizacji fizjoterapii ambulatoryjnej, wpisane do rejestrów podmiotów wykonujących działalność leczniczą. Program realizowany jest przez podmioty spełniające wymagania określone w programie, posiadające podpisaną umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia na rea­lizację świadczeń w zakresie fizjoterapii ambulatoryjnej. Udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w przedmiotowym zakresie jest realizowane na podstawie skierowania od lekarza ubezpieczenia zdrowotnego (zarówno lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, jak i specjalisty).
Świadczeniem programu rehabilitacji ambulatoryjnej obejmuje się pacjentów, którzy przebyli COVID-19. Rozpoczęcie rehabilitacji następuje w terminie do sześciu miesięcy od zakończenia leczenia COVID-19. Termin wizyty fizjoterapeutycznej pierwszorazowej wyznacza się nie wcześniej niż w terminie 14 dni od dnia uzyskania pozytywnego wyniku zakażenia wirusem SARS-CoV-2. Klinicznym kryterium kwalifikacji pacjentów do objęcia świadczeniem jest występowanie duszności, która negatywnie wpływa na aktywność pacjentów – w skali mMRC (modified Medical Research Council) wynik ≥ 1 (0–4). Realizacja programu podstawowego dla pacjentów, u których występuje nieznaczne pogorszenie tolerancji wysiłku fizycznego, a w skali duszności mMRC (modified Medical Research Council) uzyskany wynik to ≥ 1, obejmuje: 

• wizytę fizjoterapeutyczną wstępną, 
• wizytę terapeutyczną – indywidualnie w ramach potrzeb świadczeniobiorcy,
• wizytę fizjoterapeutyczną końcową – przeprowadzoną po sześciu tygodniach od wizyty wstępnej.

Realizacja programu rozszerzonego dla pacjentów, u których występuje pogorszenie tolerancji wysiłku fizycznego, a w skali duszności mMRC (modified Medical Research Council) 
uzyskany wynik to ≥ 2 (0–4), obejmuje: 

• wizytę fizjoterapeutyczną wstępną, 
• wizytę terapeutyczną – częstotliwość ustalana indywidualnie, wynosi jednak nie więcej niż trzy razy w tygodniu przez sześć tygodni, 
• wizytę fizjoterapeutyczną końcową – przeprowadzoną po sześciu tygodniach od wizyty wstępnej.

W przypadkach medycznie uzasadnionych dopuszcza się realizację jednej dodatkowej wizyty fizjoterapeutycznej w trakcie trwania programu.
Wizyta fizjoterapeutyczna wstępna obejmuje: 

• badanie podmiotowe: 
• wywiad w zakresie występowania: 
  – chorób współistniejących, 
  – przeciwwskazań do fizjoterapii, 
• ocenę natężenia objawów zgłaszanych przez pacjenta, w tym: 
  – duszności – zmodyfikowana skala Borga (0–10), mMRC (0–4),
  – zmęczenia – MFIS;
• badanie przedmiotowe: 
• ocenę wzorca oddechowego, częstości oddechów, 
• ocenę siły mięśniowej (manualnie lub z wykorzystaniem metod obiektywnych, np. dynamometru ręcznego), 
• badanie ciśnienia tętniczego krwi, 
• pulsoksymetrię, 
• uwzględnienie badań dodatkowych przekazanych przez pacjenta, 
• ocenę tolerancji wysiłku fizycznego (6MWT lub ISWT lub 6MST lub 30CST) – dobór testu w zależności od ogólnego stanu chorego i możliwości technicznych;
• ocenę sprawności fizycznej (SPPB); 
• określenie programu fizjoterapii.

Wizyta terapeutyczna obejmuje co najmniej cztery procedury z listy podstawowych procedur stanowiących załącznik nr 1, w tym jedną procedurę związaną z edukacją pacjenta.
Wizyta fizjoterapeutyczna końcowa obejmuje: 

• ocenę natężenia objawów (duszność – zmodyfikowana skala Borga, mMRC; zmęczenie – MFIS); 
• ocenę tolerancji wysiłku fizycznego (6MWT lub ISWT lub 6MST lub 30CST) – dobór testu w zależności od ogólnego stanu chorego i możliwości technicznych; 
• ocenę sprawności fizycznej (SPPB); 
• zalecenia;
• przekazanie informacji do lekarza kierującego o zastosowanym leczeniu i jego efektach.

Niezbędny personel – fizjoterapeuta w wymiarze co najmniej jednego etatu w zadeklarowanym czasie pracy gabinetu. Ponadto wymagane jest zapewnienie nadzoru magistra fizjoterapii posiadającego co najmniej trzyletnie doświadczenie w zawodzie fizjoterapeuty. Na jeden etat przeliczeniowy fizjoterapeuty w ciągu jednego dnia pracy możliwa jest realizacja świadczeń u nie więcej niż 14 świadczeniobiorców.
Jeśli chodzi o niezbędny sprzęt w zakładzie rehabilitacji, to wymagane jest posiadanie:

• pulsoksymetru napalcowego, 
• pulsometru (pomiar tętna w czasie wysiłku), 
• aparatu do pomiaru ciśnienia tętniczego krwi, 
• stopera, 
• korytarza o długości min. 30 m lub stepu (wysokość nie mniej niż 20 cm), 
• sprzętu do treningu o zmiennym oporze, 
• cykloergometru.

Rehabilitacja w warunkach domowych

Zarządzeniem Prezesa NFZ nr 78/2021/DSOZ z dnia 26 kwietnia 2021 r. zmieniającym zarządzenie w sprawie zasad sprawozdawania oraz warunków rozliczania świadczeń opieki zdrowotnej związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 wprowadzono także rehabilitację w warunkach domowych dla pacjentów po przebytej chorobie COVID-19. Podmiotami mogącymi udzielać świadczeń w ramach przedmiotowego programu są podmioty wykonujące działalność leczniczą odpowiadającą realizacji fizjoterapii domowej, wpisane do rejestrów podmiotów wykonujących działalność leczniczą. Program jest realizowany przez podmioty spełniające wymagania określone w programie, posiadające podpisaną umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia na realizację świadczeń w zakresie fizjoterapii domowej. Udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w przedmiotowym zakresie jest realizowane na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego (zarówno lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, jak i specjalisty).
Świadczeniem programu obejmuje się pacjentów, którzy przebyli COVID-19. Rozpoczęcie rehabilitacji następuje w terminie do sześciu miesięcy od zakończenia leczenia COVID-19. Termin wizyty fizjoterapeutycznej pierwszorazowej wyznacza się nie wcześniej niż w terminie 14 dni od dnia uzyskania pozytywnego wyniku zakażenia wirusem SARS-CoV-2. Klinicznymi kryteriami kwalifikacji pacjentów do objęcia świadczeniem są: 

• niemożność dotarcia świadczeniobiorcy – ze względu na brak możliwości samodzielnego poruszania się – do świadczeniodawców udzielających świadczeń w ramach programu fizjoterapii ambulatoryjnej dla osób po przebyciu COVID-19;
• 3–9 w skali oceny funkcjonalnej (0–10), z wykorzystaniem oceny siły mięśniowej MRC (0–5); 
• duszność – w skali mMRC wynik ≥1 (0–4) lub 
• zespół słabości nabyty podczas pobytu na OIT (ang. ICU Acquired Weakness).
   

Realizacja programu obejmuje:  wizytę fizjoterapeutyczną wstępną;  wizyty terapeutyczne – częstotliwość ustalana indywidualnie, wynosi jednak nie więcej niż trzy razy w tygodniu przez sześć tygodni,  wizytę fizjoterapeutyczną końcową – przeprowadzoną po sześciu tygodniach od wizyty wstępnej.    W przypadkach medycznie uzasadnionych dopuszcza się realizację jednej dodatkowej wizyty fizjoterapeutycznej w trakcie trwania programu.

Wizyta fizjoterapeutyczna wstępna obejmuje: 

• badanie podmiotowe: 
• wywiad w zakresie występowania: 
  – chorób współistniejących, 
  – przeciwwskazań do fizjoterapii, 
• ocenę natężenia objawów zgłaszanych przez pacjenta, w tym: 
  – duszności – zmodyfikowana skala Borga (0–10), mMRC,
  – zmęczenia – MFIS;
• badanie przedmiotowe: 
• ocenę wzorca oddechowego, częstości oddechów, 
• ocenę siły mięśniowej (manualnie lub z wykorzystaniem metod obiektywnych, np. dynamometru ręcznego), 
• badanie ciśnienia tętniczego krwi, 
• pulsoksymetrię, 
• uwzględnienie badań dodatkowych przekazanych przez pacjenta,
• ocenę tolerancji wysiłku fizycznego – dobór testu w zależności od ogólnego stanu chorego i możliwości technicznych; 
• inne testy w zależności od stanu chorego (np. skala Barthel); 
• określenie programu fizjoterapii.

Wizyta terapeutyczna obejmuje co najmniej cztery procedury z listy podstawowych procedur stanowiących załącznik nr 1, w tym jedną procedurę związaną z edukacją pacjenta.
Wizyta fizjoterapeutyczna końcowa obejmuje: 

• ocenę natężenia objawów (duszność – zmodyfikowana skala Borga, mMRC; zmęczenie – MFIS); 
• ocenę tolerancji wysiłku fizycznego – dobór testu w zależności od ogólnego stanu chorego i możliwości technicznych, 
...