Terapia ręki u dzieci (w zakresie motoryki małej ręki)

Do najczęstszych patologii mających wpływ na sprawność ręki należą:

• brak fizjologicznej aktywności łopatki,
• patologiczny rozwój odruchowy,
• zaburzenia napięcia mięśniowego,
• kręcz szyi,
• uszkodzenia nerwów obwodowych,
• zaburzenia czucia,
• zaburzenia widzenia.

Brak fizjologicznej aktywności łopatki

Łopatka w swojej podstawowej aktywności wykonuje ruchy uniesienia i opuszczenia, przywiedzenia i odwiedzenia, rotacji zewnętrznej i wewnętrznej oraz ruchy łączone. Zablokowanie naturalnej ruchomości łopatki może uniemożliwić ruch zgięcia w stawie barkowym powyżej kąta 60°. Ograniczenie ruchu zgięcia w stawie barkowym w sposób pośredni może przełożyć się na sprawność ręki. Nie jest to związane jedynie z ruchami ręki, w których kończyna górna musi osiągnąć ruch zgięcia w stawie barkowym powyżej kąta 60°, ale także z ubytkami w zakresie doświadczeń sensorycznych ręki. Dziecko już w pierwszych miesiącach życia, nie mogąc podczas podparcia na przedramionach wyprowadzić kończyny górnej powyżej 60° zgięcia w stawie barkowym, ma mniej doświadczeń czuciowych związanych z powierzchnią podparcia, ponieważ go nie osiąga. Kolejnym etapem w rozwoju podporów dziecka jest podparcie na otwartej ręce. Nie mogąc wykonać podparcia przed linią barków, które wymaga zgięcia w stawach barkowych powyżej 60° na dłoniach z prostymi stawami łokciowymi, nie dostarcza dostatecznie wielu bodźców czuciowych dla samej ręki.

Wpływ łańcucha łopatka – podpory jest szerszy, jednak wybiega poza niniejsze opracowanie.

Propozycje wsparcia:

• badanie ruchomości łopatki,
• masaż mięśni podłopatkowych,
• mobilizacja łopatki.

Odruchy

Nieprawidłowy rozwój odruchowy także może wpływać na sprawność ręki.

Odruch chwytny rąk – drażnienie wewnętrznej strony dłoni powoduje jej zamknięcie. W czwartym miesiącu życia odruch ten powinien wygasić się.

Przetrwały odruch chwytny uniemożliwi otwieranie celowe i niecelowe dłoni, a co za tym idzie – utrudni lub uniemożliwi p...