Wykorzystanie wysokich i niskich temperatur w fizjoterapii

Termoterapia jest działem fizykoterapii, który w celach leczniczych wykorzystuje energię cieplną przez dostarczenie energii (ocieplenie tkanek) lub pobranie energii (oziębienie tkanek)¹. Leczenie ciepłem, w zależności od rodzaju zastosowanego ciepła, dzieli się na hydroterapię z zastosowaniem ciepłej lub gorącej wody, balneoterapię i zabiegi parafinowe. Istnieją również metody wzbudzające ciepło w tkankach, np. promieniowanie UV, IR, pole elektromagnetyczne wielkiej częstotliwości i ultradźwięki^2 3 

Terapia zimnem obejmuje szereg metod o zróżnicowanej specyfice i spectrum działania. Należą do nich zimna hydroterapia (z krótkotrwałym skurczem naczyń), lód (kąpiele, okłady, masaże, nacieranie), łatwo parujące substancje płynne, zimne opatrunki (mankiety), zimne peloidy, kriożele, gazy chłodzące (azot, CO2), nadmuch zimnego powietrza, komory chłodzące – krioterapia ogólnoustrojowa, chłodzenie termoelektryczne⁴. 

Łagodne leczenie chłodem obejmuje temperatury w zakresie 15–35°C, np. w hydroterapii. Intensywne leczenie zimnem obejmuje temperatury od 0 do –130°C (temperatura parowania ciekłego azotu). Istotną kwestią przy krioterapii jest czas ekspozycji na zimno i rodzaj zastosowanej metody terapeutycznej. Temperatura i czas trwania krioaplikacji warunkuje zróżnicowanie...