Elektroterapia przy użyciu stymulacji wysokonapięciowej (high voltage stimulation – HVS) jest stosunkowo nową metodą, opracowaną i wdrożoną w Stanach Zjednoczonych. W prądzie HVS można wyróżnić trzy impulsy wysokonapięciowe: dwufazowy (iglicowy), jednofazowy podwójny (o kształcie litery „m”) oraz jednofazowy pojedynczy. Elektrostymulacja wysokonapięciowa charakteryzuje się następującymi parametrami:
REKLAMA
- napięcie mieszczące się pomiędzy 100 a 150 V (nawet 500 V),
- czas impulsu 5–200 μs,
- częstotliwość 1–125 Hz,
- natężenie szczytowe 2500 mA.
Pomimo dużych wartości prądu szczytowego ładunek zostaje szybko rozproszony w tkance ze względu na krótki czas trwania impulsu (1% całej stymulacji). Tak niewielki czas impulsu nie wywołuje odczuć bólowych. Średnia wartość prądu powstającego podczas zabiegu wynosi 1–2 mA. Stosowanie HVS jest bezpieczne dla tkanek.
Ładunek elektryczny podczas zabiegu wynosi 3–3,5 μC/cm² powierzchni elektrody (dla 100 V) i dopiero przekroczenie 20–100 μC/cm2 może być szkodliwie [1, 2, 4]. Ładunek elektryczny może wnikać głęboko do tkanek bez niebezpieczeństwa powstania uszkodzeń elektrochemicznych. Na głębokość penetracji prądu ma wpływ jego wartość szczytowa, która jest proporcjonalna do głębokości penetracji. Duże znaczenie na głębokość wnikania ma przewodnictwo elektryczne tkanek organizmu ludzkiego. Jest ono tym większe, im więcej jonów zawiera tkanka. Istotna jest odpowiednia odległość elektrody czynnej od biernej. Im ich odległość jest bliższa, tym mniejsza jest głębokość penetracji prądu wysokonapięciowego. Zdolność penetracji prądu wysokonapięciow...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 10 wydań czasopisma "Praktyczna Fizjoterapia i Rehabilitacja"
- Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
- ...i wiele więcej!
