Zespół przywiedzeniowo-elewacyjny łopatki. Wspomaganie rehabilitacji ćwiczeniami jogi.

›Ćwiczenia jogi charakteryzują się tym, że ogromną uwagę poświęca się świadomości wykonywanych ruchów i jakości ruchu. Są też dość różnorodne, co pozwala na realizację ruchu w różnych kontekstach: globalnie, w sposób izolowany, w odciążeniu czy z oporem. Wybór pozycji przedstawionych w dalszej części artykułu pokazuje możliwość wykorzystania jogi w kontynuacji rehabilitacji zespołu przywiedzeniowo-elewacyjnego łopatki pod warunkiem dużej świadomości poprawnego prowadzenia ruchu tak, aby uniknąć nawykowych kompensacji, zwłaszcza w sytuacjach z większym obciążeniem i szybszym tempem ćwiczeń.

Opis zespołu przywiedzeniowo-elewacyjnego łopatki

Zgodnie z ujęciem koncepcji dysbalansu mięśniowego zaproponowanym przez J. Ciechomskiego [1], zespół przywiedzeniowo-elewacyjny łopatki, zwany też zespołem rotacji wewnętrznej lub rotacji dolnej łopatki, wyraża się w nieprawidłowej rekrutacji mięśni podczas ruchu rotacji zewnętrznej łopatki. Ruch ten jest fizjologicznie konieczny do obrócenia wydrążenia stawowego łopatki ku górze podczas wznosu kończyny górnej zarówno bokiem, jak i przodem. Spoczynkowo łopatka może być ustawiona w przywiedzeniu, odwiedzeniu lub w normie, a nieprawidłowość w ruchu łopatki może się pojawić w dowolnym fragmencie ruchu. W tym zespole mięśnie rotujące łopatkę do wewnątrz (równoległoboczne, dźwigacz łopatki, najszerszy grzbietu, piersiowe większy i mniejszy) dominują lub są skrócone, a rotatory zewnętrzne są niewystarczająco aktywne lub długie (czworoboczny grzbietu i przede wszystkim zębaty przedni). Najbardziej s...