Według definicji Światowej Organizacji Zdrowia (World Health Organization –
WHO) i Międzynarodowego Towarzystwa Kontynencji (International Continence Society – ICS) nietrzymanie moczu (NTM) to niezależny od woli wyciek moczu przez cewkę moczową, który w efekcie powoduje problemy higieniczne i utrudnia kontakty międzyludzkie. Wśród kobiet NTM występuje znacznie częściej niż inne bardziej rozpowszechnione choroby przewlekłe. Nietrzymanie moczu, jako temat dosyć wstydliwy i rzadko poruszany w rozmowach, urasta do rangi problemu społecznego.
Autor: Agnieszka Książek-Czekaj
Określenie „skolioza” jest pojęciem ogólnym. Pochodzi z języka greckiego
i oznacza krzywą charakteryzującą jedno lub więcej patologicznych skrzywień kręgosłupa powstałych głównie w okresie wzrostu człowieka. Etiologia skolioz idiopatycznych nie jest znana. Prawdopodobnych przyczyn wywołujących patologiczne skrzywienia kręgosłupa jest wiele. U dzieci w okresie wzrostu deformacje kręgosłupa mogą się pogłębiać i prowadzić do wielu ciężkich zaburzeń.
Proces leczenia skolioz jest trudny i skomplikowany, o czym świadczy
różnorodność metod podejmujących leczenie tego schorzenia. Metoda FED
(ang. fixation, elongation, derotation) to nowatorska propozycja terapii skoliozy.
Staw barkowy (a dokładnie ramienno-łopatkowy) jest stawem kulistym wolnym, o największym zakresie ruchu spośród wszystkich stawów organizmu. Związane jest to ze stosunkowo małą panewką w porównaniu z dużą głową kości ramiennej oraz obszerną i luźną torebką stawową (przybiera ona kształt luźnego długiego i obszernego worka). Niestety, ma to wpływ na niewielką stabilność stawu i jego dużą podatność na różnego rodzaju kontuzje, urazy i uszkodzenia. Jednym z najczęściej występujących jest zwichnięcie przednie stawu barkowego.
Torbiel galaretowata (ganglion) to zbudowana z tkanki łącznej, nienowotworowa przestrzeń jamista wypełniona płynem lub galaretowatą substancją, posiadająca otoczkę ze zbitej tkanki łącznej. Gangliony lokalizują się najczęściej w okolicy torebek stawowych lub pochewek ścięgnistych, lecz pomimo położenia w bezpośrednim sąsiedztwie tych struktur nie są one połączone ani ze stawem, ani z pochewką ścięgna. Zazwyczaj umiejscawiają się w okolicy nadgarstka, rzadziej lokalizuje się je w obrębie stopy czy stawu kolanowego.