dr n. kf. Marcin Grześkowiak
dyplomowany fizjoterapeuta i terapeuta manualny Kaltenborn-Evjenth Concept,
asystent w Katedrze Rehabilitacji w Chorobach Wewnętrznych AWF Poznań,
właściciel gabinetu terapii manualnej OMT Center w Poznaniu
Bóle lędźwiowo-krzyżowe (BLK) to zespół objawów, na który składają się m.in. bolesność, wzrost napięcia mięśniowego i sztywność tkanek. Często towarzyszą im zaburzenia nerwowo-mięśniowe. Skuteczne we wspomaganiu rehabilitacji tych zaburzeń okazało się rehabilitacyjne obrazowanie ultrasonograficzne (USOR), stosowane przez fizjoterapeutów do oceny morfologii mięśni oraz pokrewnych tkanek miękkich, a także ich funkcji podczas ćwiczeń i zadań ruchowych.
Ból lędźwiowo-krzyżowy jest jednym z powszechniejszych problemów zdrowotnych, mających poważny wpływ na jakość życia. Szacuje się, że częstość jego występowania wynosi ok. 70–80%. Jedną z jego przyczyn mogą być dysfunkcje stawu krzyżowo-biodrowego. Warto wziąć to pod uwagę podczas procesu diagnostycznego, by móc szybko i skutecznie pomóc pacjentowi zgłaszającemu dolegliwości bólowe.
Ból szyi jest dysfunkcją mięśniowo-szkieletową często stanowiącą dla chorego obciążenie fizyczne i ekonomiczne. Mimo iż jest to dolegliwość dość powszechna, może się zdarzyć, że jest ona sygnałem poważniejszej choroby. Rolą fizjoterapeuty jest m.in. ocena funkcjonalna pacjenta i zastosowanie odpowiednich dla konkretnego przypadku interwencji fizjoterapeutycznych.
Bóle lędźwiowo-krzyżowe (BLK) to zespół objawów, na który składają się m.in. bolesność, wzrost napięcia mięśniowego i sztywność tkanek. Często towarzyszą im zaburzenia nerwowo-mięśniowe. Skuteczne we wspomaganiu rehabilitacji tych zaburzeń okazało się rehabilitacyjne obrazowanie ultrasonograficzne (USOR), stosowane przez fizjoterapeutów do oceny morfologii mięśni oraz pokrewnych tkanek miękkich, a także ich funkcji podczas ćwiczeń i zadań ruchowych.
Ból barku jest trzecią pod względem najczęściej zgłaszanych dysfunkcji mięśniowo-szkieletowych. Szacuje się, że ok. 44–65% wszystkich zgłaszanych bólów barku stanowi zespół ciasnoty podbarkowej (SIS – subacromial impingement syndrome) [1].
W leczeniu zarostowego zapalenia stawu ramiennego, które wiąże się z bólem oraz ograniczoną ruchomością stawu ramiennego i obniżonymi możliwościami funkcjonalnymi, dużą rolę odgrywają fizjoterapia i terapia manualna. Celem postępowania terapeutycznego jest zmniejszenie dolegliwości bólowych, poprawa ruchomości stawu ramienno-łopatkowego, a także poprawa siły i wytrzymałości mięśni działających na ten staw.
Zmiany zwyrodnieniowo-przeciążeniowe są najczęstszymi przyczynami dolegliwości stawu barkowo-obojczykowego. Ból może się pojawiać zarówno w czasie wykonywania codziennych czynności, jak i podczas uprawiania sportu. W związku z tym, że zmiany zwyrodnieniowe mogą być powiązane innymi dysfunkcjami (np. odcinka szyjnego kręgosłupa bądź ramienia), ich objawy mogą się na siebie nakładać i utrudniać diagnozę, a co za tym idzie – zastosowanie właściwego leczenia. Stąd bardzo ważne jest dokładne określenie przyczyny wystąpienia bólu, które umożliwia wdrożenie skutecznej terapii.
