Miliony ludzi na świecie uprawia różnorodne aktywności sportowe (regularna aktywność fizyczna jest jednym z czynników warunkujących zdrowie każdej populacji). Wychodząc naprzeciw ich potrzebom, ukształtowała się nowa dziedzina medycyny nazywana medycyną sportową. W pracy z zawodnikami wysokiego wyczynu sportowego zawsze trzeba mieć na uwadze z jednej strony jak najszybsze odzyskanie pełnej sprawności, a z drugiej poprowadzenie procesu diagnostyczno-terapeutycznego w taki sposób, aby kontuzja w przyszłości się nie powtarzała (np. zapalenie w obrębie ścięgien stożka rotatorów w przypadku „barku miotacza”). Oprócz postępowania typowo medycznego należy więc wprowadzić fizjoterapię w celu prawidłowego wygojenia struktury, a dodatkowo modyfikacje w treningu mające skorygować wzorzec ruchowy prowadzący do powstania dolegliwości.
Do zadań medycyny sportowej należą przede wszystkim:
- zapobieganie urazom,
- diagnostyka,
- leczenie i fizjoterapia,
- poprawa wyników sportowych (trening, odżywienie i psychoterapia).
W celu spełnienia wszystkich wyżej wymienionych zadań należy stworzyć swoisty team interdyscyplinarny, w skład którego wchodzą: lekarz, fizjoterapeuta, psycholog, dietetyk i trener.
Przychodzi zawodnik do fizjoterapeuty i co dalej?
Każda z osób pracujących w zawodzie ma opracowany swój własny algorytm badania pacjenta oraz planowania jego terapii (plan postępowania terapeutycznego bliższego i dalszego).
Wywiad
Zanim przystąpi się do badania, postawienia diagnozy i zaplanowania procesu terapeutycznego, pierwszym krokiem w postępowaniu fizjoterapeutycznym powinien być prawidłowo przeprowadzony wywiad, w którym uzyska się informację na temat:
- obecnie występujących dolegliwości,
- historii dotychczasowych urazów i przeciążeń,
- charakteru dyscypliny sportowej uprawianej przez pacjenta.
Zawsze bierze się pod uwagę, w jakim momencie...