Kolana koślawe u dziecka Genu Valgum, czyli kolana w kształcie litery X rodzaje, przyczyny, leczenie, postępowanie i rehabilitacja

Koślawość kolan jest odwrotnością szpotawości i występuje rzadziej niż kolana szpotawe. Staw kolanowy (articulatio genus) stanowi połączenie uda z podudziem i jest on największym stawem człowieka. Zachodzą w nim ruchy zgięcia i prostowania oraz ruchy odwracania i nawracania goleni przy jednoczesnym zgięciu kolana. Istotą funkcji stawu kolanowego jest to, że nie jest to prosty staw zawiasowy oraz że ruchy odbywające się w tym stawie mają charakter złożony. Cechą charakterystyczną stawu jest jego duża stabilność w wyproście i stopniowo wzrastająca ruchomość rotacyjna w trakcie zginania. Nie trzeba być lekarzem czy fizjoterapeutą, żeby zaobserwować u dziecka coś niepokojącego. Wystarczy trochę wiedzy praktycznej i obserwacji własnego dziecka, żeby stwierdzić coś niepokojącego. Im wcześniej zdiagnozowany problem, tym bardziej u mniejszego dziecka, tym łatwiejsze leczenie, które może umożliwić uniknięcie zabiegu operacyjnego czy też żmudnej i długotrwałej rehabilitacji. Wystarczy czasami zmienić sposób chodzenia, sposób siadania podczas zabawy czy też wprowadzać zabiegi korekcyjne w formie zabawy, żeby nie pogłębiać problemu ani do niego nie doprowadzić.

Krótko o anatomii kolana

Staw kolanowy tworzony jest przez kłykcie kości udowej oraz wklęsłe powierzchnie na kłykciach kości piszczelowej. W pozycji stojącej końce górne kości udowych są rozstawione na szerokość miednicy, natomiast końce dolne stykają się ze sobą. Dalszy odcinek kości udowej tworzą dwa zaokrąglone kłykcie udowe: przyśrodkowy (większy) i boczny, które ustawione są w stosunku do siebie rozbieżnie. W przedniej części pomiędzy kłykciami znajduje się powierzchnia rzepkowa, natomiast w tylnej kłykcie są rozdzielone przestrzenią. Koniec bliższy kości piszczelowej jest utworzony przez dwie bardziej płaskie powierzchnie kłykcia przyśrodkowego i bocznego. Powierzchnie te są przedzielone wyniosłością międzykłykciową z dwoma guzkami przyśrodkowym i bocznym, które są miejscem przyczepu więzadeł krzyżowych i łąkotek. Występują dwie łąkotki – przyśrodkowa i boczna oraz więzadła. Więzadła wzmacniające wewnętrzne: krzyżowe przednie i tylne oraz poprzeczne zewnętrzne: poboczne (piszczelowe, strzałkowe) i podkolanowe (skośne, łukowate) oraz troczki rzepki. Rzepka – największa trzeszczka w organizmie – jest spłaszczoną kością włączoną w aparat wyprostny kolana. Szersza jej część zwana jest podstawą, dalsza wierzchołkiem.

Koślawość kolan to wada...