Kompleksowa fizjoterapia po operacyjnym leczeniu zerwania obu głów prostych mięśni czworogłowych

Mięśnie uda ze względu na swoje umiejscowienie i budowę anatomiczną są stale narażone na różne kontuzje. Ich nieprawidłowa praca w dużej mierze przyczynia się do niewłaściwego wykonywania wielu czynności dnia codziennego. Zwłaszcza mięsień czworogłowy ulega urazom, do których zalicza się m.in.:

• stłuczenie,
• naciągnięcie,
• naderwanie,
• zerwanie.

Miologia, czyli nauka o mięśniach, dzieli się na:

• miologię ogólną – zajmującą się budową, kształtem i czynnością mięśni,
• miologię szczegółową – rozpatrującą grupy mięśni w różnych częściach ciała [1].

Rozwój mięśni

Mięśnie rozwijają się z mezodermy, z tych części somitów, które pozostają po powstaniu sklerotomów, przekształcając się w miotomy. W każdy miotom wrasta odpowiedni neuromer zapewniający mu unerwienie. Unerwienie to zachowuje się również wówczas, gdy mięśnie przesuną się daleko od miejsc swojego pierwotnego położenia [1]. 
Miotomy są od siebie oddzielone przez przegrody. Są zbudowane z mioblastów, których liczba w piątym tygodniu życia zarodkowego szybko wzrasta. W miarę wzrostu miotomy dzielą się na:

• część grzbietową, z której powstają mięśnie grzbietu,
• część brzuszno-boczną, z której powstają mięśnie klatki piersiowej i brzucha [1].

W części krzyżowo-guzicznej z hipomerów powstaje złożony układ mięśni krocza. Mięśnie kończyny powstają z mezenchymy skupionej w zawiązkach kończyn. W miarę rozwoju metameryczność budowy się zaciera. Część mięśni rozwija się w miejscu powstania (mięśnie sutochtonne), część przemieszcza się z tułowia na kończyny (mięśnie trunkofugalne), a część – z kończyny na tułów (mięśnie trunkopetalne). Mięśnie głowy powstają z górnych miotomów i z mezodermy trzewi i łuków skrzelowych. Również mięśnie gładkie powstają z mezenchymy otaczającej poszczególne narządy. Jedynie mięśnie gładkie gruczołów potowych oraz mięsień zwieracz i mięsień rozwieracz źrenicy powstają z ektodermy. Po zakończeniu rozwoju miocyty poprzecznie prążkowane (komórki mięśniowe poprzecznie prążkowane) mogą jedynie zwiększać swoją objętość przez rozrost, nie stwierdzono natomiast powstawania nowych miocytów. Ewentualne ubytki w tkance mięśniowej są wypełniane przez tkankę łączną [1].

Mięśnie dzielą się na:

• mięśnie poprzecznie prążkowane,
• mięśnie gładkie,
• mięsień sercowy.

W zależności od kształtu wyróżnia się:

• mięśnie długie,
• mięsnie krótkie,
• mięśnie płaskie,
• mięśnie zwieracze.

W zależności od ukierunkowania włókien mięśniowych w stosunku do ścięgna można mówić o:

• mięśniach wrzecionowatych,
• mięśniach półpierzastych,
• mięśniach pierzastych.

W zależności od liczby ścięgien można mówić o:

• mięśniach dwugłowych,
• mięśniach trójgłowych,
• mięśniach czworogłowych.

Zależnie od tego, w ilu stawach mięsień działa, można mówić o:

• mięśniach jednostawowych,
• mięśniach dwustawowych,
• mięśniach wielostawowych.

W zależności od wykonywania przez mięsień określonej pracy wyróżnia się:

• mięśnie zginacze i prostowniki,
• mięśnie dźwigacze i obniżacze,
• mięśnie przywodziciele i odwodziciele,
• mięśn...