Koncepcja PNF podstawą treningu funkcjonalnego

Kiedy patrzy się na jakiekolwiek ćwiczenie, warto przyjrzeć się i zrozumieć ruch wchodzący w skład tego ćwiczenia. Ważne jest, że niektóre z podstawowych zasad są włączone poprzez trening w celu uzyskania i utrzymania prawidłowej mechaniki ruchu. Głównym celem treningu funkcjonalnego jest polepszenie jakości ruchu, a prawidłowy ruch bazuje na równowadze pomiędzy mobilnością a stabilnością. Równowaga ta wymaga efektywnej komunikacji proprioceptywnej pomiędzy mięśniami a stawami. Jeśli nie ma wyżej wymienionej równowagi, wzorce ruchowe będą upośledzone. Dysfunkcja ta często może być związana z zaburzeniem w obrębie systemu nerwowo-mięśniowego. Polepszenie tego systemu powinno zatem stworzyć bardziej optymalne środowisko dla zaistnienia efektywnego ruchu. W celu poprawy efektywności systemu nerwowo-mięśniowego w koordynacji ruchu powinno się stosować koncepcję proprioceptywnej facylitacji nerwowo-mięśniowej (prorioceptive neuromuscular facilitation – PNF).

Techniki PNF funkcjonują już od późnych lat 30.–40. XX w. Neurolog Herman Kabat zaczął używać technik proprioceptywnych z młodymi osobami po porażeniu mózgowym i innymi kondycjami neurologicznymi. Doszedł do wniosku, że stymulując dystalne segmenty, proprioceptory w bardziej proksymalnych segmentach ciała były pobudzane. Jego celem było stworzenie i utrwalenie ruchu w obszarach, gdzie system neurologiczny jest osłabiony. Jego techniki były oparte o zasady irradacji, unerwienia reciprokalnego (przeciwstawnego) i wyładowaniu następczym wchodzących w skład praw Sherringtona. Prawa te opisują rytmiczne i odruchowe...