Warto zacząć od prostego przykładu – w wyniku codziennego dwunożnego sposobu poruszania się człowieka powięź zewnętrznych stron uda wzmacnia się i wytwarza wyczuwalne dotykiem zgrubienie. W terminologii anatomicznej nazywa się je pasmem biodrowo-piszczelowym. Jednak gdyby dla odmiany człowiek spędzał taki sam czas, jeżdżąc konno, wówczas sytuacja byłaby odwrotna. Powięź kończyny dolnej po wewnętrznej stronie uda byłaby bardziej rozwinięta i mocniejsza [1].
REKLAMA
Znane są również efekty zmian gęstości kości, jak ma to miejsce np. w przypadku astronautów, u których czas spędzony w środowisku zerowej grawitacji wpłynął na zwiększenie porowatości ich kości. Jednakowo tkanki powięzi reagują na dominujące w ciele wzorce napięć.
Wielorakie właściwości włókien kolagenowych zawartych w tkankach łącznych pozwalają na ciągłe dostosowanie się powięzi do regularnie zachodzących zmian architektury, szczególnie jeśli chodzi o zmiany jej długości, siły i naprężeń. Wykorzystując właściwości fibroblastów – które reagują na codzienne zmiany napięć i specyficzny trening – powięź stopniowo zmienia układ swojej sieci włókien kolagenowych [2]. W przeciągu roku w zdrowym ciele wymianie ulega około połowa włókienek kolagenowych.
Gdy terapeuta spotyka się z pacjentami w gabinecie czy ze sportowcami, z którymi pracuje na sali treningowej, świadomie i podświadomie ocenia ich wzorce posturalne, gęstość i jakość tkanek ich ciała. Zanim zacznie wykonywać bardziej...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 10 wydań czasopisma "Praktyczna Fizjoterapia i Rehabilitacja"
- Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
- ...i wiele więcej!
