Złamania kończyn górnych bardzo często dotykają kobiet w wieku menopauzalnym i pomenopauzalnym, co związane jest z osłabieniem właściwości mechanicznych tkanki kostnej poddanej procesowi osteoporozy. Wśród czynników powodujących występowanie dużej liczby złamań w grupie osób starszych wymienia się m.in.:
- zaburzenia propriocepcji,
- zaburzenia równowagi,
- schorzenia współistniejące,
- zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego (OUN) różnego pochodzenia,
- zaburzenia psychomotoryczne.
Generalnie złamania leczy się w dwojaki sposób – chirurgicznie lub zachowawczo. Leczenie chirurgiczne polega na inwazyjnej repozycji odłamów kostnych i ustabilizowaniu ich odpowiednimi elementami stabilizującymi, np.: drutami, śrubami lub płytkami. Drugą metodą jest leczenie zachowawcze, najczęściej z zastosowaniem zewnętrznych elementów stabilizujących, np. opatrunku gipsowego, stabilizatorów, szyn.
Podstawowe grupy powikłań po złamaniach
- pierwotne (natychmiastowe), które powstają równocześnie z zaistnieniem urazu...