Protokół postępowania terapeutycznego w kompleksowej rehabilitacji oddechowej przy wykorzystaniu pola elektromagnetycznego wysokiej intensywności – systemu SIS

Kompleksowy program rehabilitacyjny powinien obejmować metody, które pomagają przywrócić kurczliwość przepony oraz mięśni międzyżebrowych, poprawić ruchomość oddechową klatki piersiowej, poprawić upośledzoną wentylację płuc, hemodynamikę, wymianę gazową w niewydolności oddechowej oraz w możliwie szybkim tempie poprawić jakość życia pacjentów.
Zastosowanie pola elektromagnetycznego wysokiej intensywności jest elementem wspomagającym i uzupełniającym kompleksowe postępowanie w rehabilitacji oddechowej pacjentów po przebytej infekcji COVID-19. 
Należy pamiętać, że niezwykle istotnymi czynnikami w poprawie jakości funkcjonowania takich pacjentów są: 

• mobilizacja kręgosłupa piersiowego oraz szyjnego, 
• stymulacja przepony, 
• rozluźnienie pomocniczych mięśni oddechowych, 
• ćwiczenia ogólnokondycyjne, 
• stymulacja wszelkich innych mięśni osłabionych z powodu przedłużającej się bezczynności.

Pole elektromagnetyczne wysokiej intensywności wzbogaca program rehabilitacji oddechowej o działanie rozszerzające naczynia krwionośne, poprawę hipokoagulacji, rozszerzenie oskrzeli, redukcję stanów zapalnych, normalizację rytmu oddechowego, szczególnie u pacjentów leczonych przy użyciu respiratora, a także wpływa na redukcję obrzęku śródmiąższowego i komórkowego w błonach śluzowych płuc i oskrzeli.
Kluczowym celem postępowania terapeutycznego w przypadku pacjentów po przebytym zakażeniu COVID-19 jest:

• regresja szczątkowych ognisk zapalnych, zwapnień w płucach, ognisk niedodmy, 
• poprawa krążenia krwi i limfy, poprawa trofiki, zmniejszenie nadciśnienia krążenia płucnego, 
• poprawa drożności i drenażu oskrzeli, 
• efekt defibrosowania, zapobieganie zwłóknieniu, 
• przywrócenie struktury błony śluzowej oskrzeli, obrony immunologicznej, tkanki limfatycznej, 
• poprawa wentylacji płuc, 
• wzmocnienie odporności nieswoistej.

Protokół postępowania terapeutycznego

Protokół postępowania terapeutycznego w kompleksowej rehabilitacji oddechowej przy wykorzystaniu pola elektromagnetycznego wysokiej intensywności:

• częstotliwość wykonywania zabiegów – codziennie;
• całkowita liczba zabiegów – minimum 10;
• intensywność (%) – musi być dostosowywana indywidualnie, należy dążyć do zobaczenia reakcji motorycznej; intensywność należy stopniowo zwiększać, aby uzyskać maksymalny komfort pacjenta. Parametr ten ustawiany jest przez pierwsze 30 s od włączenia terapii, po tym czasie nie należy zmieniać tego parametru;
• cel – stymulacja (miostymulacja) osłabionych mięśni: przepony, mięśni międzyżebrowych, poprawa krążenia krwi jako prewencja/minimalizacja zwłóknienia płuc;
• kryterium oceny skuteczności będzie kwestionariusz pacjenta oraz badanie spirometryczne FVC (jeśli to możliwe, również SVC, MVV) wykonane przed rozpoczęciem terapii, po 10 dniach oraz po jej zakończeniu – po miesiącu.

Aplikacja bodźca pola elektromagnetycznego wysokiej intensywności

1. Rozpoczyna się od dedykowanego protokołu poprawy krążenia składającego się z siedmiu sekcji o różnych modulacjach amplitudy i częstotliwości w zakresie 1–50 Hz, zmiennych oraz sinusoidalnych. Każda sekcja zawiera określone, dobrane do osiąganego efektu parametry oraz modulacje częstotliwości i amplitudy oraz ustalony czas trwania. Czas trwania jednego programu – 10 min.

Zastosowanie po stronie grzbietowej tułowia

• obszar 1 – między Th3 a Th8 (między pierwszym a szóstym żebrem), strefa korzeni płuc, segmentarne unerwienie płuc i oskrzeli, gdzie powstają odruchy i efekty ogólnoustrojowe. Jest to także strefa wpływu na mięśnie wydechowe – równoległoboczne i czworoboczny, które są zaangażowane w wymuszonym oddychaniu. W przypadku skurczu oskrzeli u pacjenta dobrze jest połączyć stymulację z jego wydechem.
• obszar 2 – podłopatkowa, tylno-boczna powierzchnia klatki piersiowej po prawej i lewej stronie jest także strefą ekspozycji odruchowej w celu zwiększenia hemodynamiki, zmniejszenia zatorów, resorpcji resztkowych ognisk, zapobiegania zwłóknieniu oraz walki z niedodmą.

Stymulacja mięśni oddechowych jest skuteczna również wówczas, gdy aplikator umieszcza się wzdłuż dolnej części kręgosłupa piersiowego w odcinku Th7–Th10. To miejsce jest skuteczniejsze w stymulacji wydechu i stymulacji odruchu kaszlowego. Dzięki umieszczeniu aplikatora w tym miejscu stymulowane są mięśnie skośne i proste brzucha, które również wymuszają wykonywanie wydechu u pacjenta (zdj 4).

2. Kontynuacja z dedykowanym protokołem na poprawę oddychania składającym się z czterech sekcji o różnych modulacjach amplitudy i częstotliwości w zakresie 1–75 Hz, zmiennych oraz trapezoidalnych. Każda sekcja zawiera określone, dobrane do osiąganego efektu parametry oraz modulacje częstotliwości i amplitudy oraz ustalony czas trwania. Czas trwania jednego programu – 8 min.

Stymulacja przepony
Najpierw stymulacja przepony, zarówno lewej, jak i prawej strony (patrz różne opcje pozycjonowania pozycji poniżej). 
Protokół ten wywołuje aktywną stymulację mięśni międzyżebrowych i przepony oraz stymulację mięśni oddechowych. 
Jeśli nie ma możliwości użycia piłki gimnastycznej, możliwe jest użycie fotela do podparcia nóg pacjenta. Terapeuta stosuje ręczny kontakt nad klatką piersiową, ostatecznie terapeuta może stawiać opór pacjentowi (zdj. 5, 6).
Jeśli nie ma możliwości użycia piłki gimnastycznej, możliwe jest użycie fotela do podparcia nóg pacjenta, innej pozycji aplikatora do stymulacji przepony, a także można częściowo wpłynąć na mięśnie międzyżebrowe.
 

Proszę przeczytaj każdy podpunkt i zaznacz numer, który odpowiada poziomowi utrudnienia w fukncjonowaniu przez objaw/problem
W OSTATNICH 24 GODZINACH
 

* wskazania uzględnione w CAP-Sym 12.
 

 

 

 

 

 

Stymulacja mięśni międzyżebrowych 

Możliwe jest przeprowadzenie zabiegu od strony tylnej i bocznej. Efektywny obszar zabiegowy to szósta–ósma przestrze...