Rehabilitacja dzieci i młodzieży z przepukliną oponowo-rdzeniową

W okresie prenatalnym istnieje możliwość wykrycia różnych wad płodu. Jedną z nich jest wada cewy nerwowej, która może być widoczna podczas badania USG, a następnie potwierdzona w amniopunkcji. Od końca trzeciego miesiąca życia płodowego możliwe jest określenie rozległości powstającej wady oraz jej lokalizacja, ale tak naprawdę dopiero po narodzinach dziecka istnieje możliwość obiektywnej oceny dziecka oraz powstałej wady i jej następstw. Kiedy rodzice wychodzą z dzieckiem ze szpitala, dostają wytyczne dotyczące leczenia i rehabilitacji swojego dziecka. Dzieci, które są systematycznie rehabilitowane od urodzenia, mają szansę na samodzielne poruszanie się lub na poruszanie się na wózku inwalidzkim. Pomimo swojej niepełnosprawności, wiele osób prowadzi normalne życie – takie osoby chodzą do szkoły, zdobywają wykształcenie, znajdują pracę oraz zakładają rodziny, ale żeby mogły to wszystko osiągnąć, ich otoczenie oraz oni sami muszą być mocno zaangażowani w proces rehabilitacji [1, 2].
W skład zespołu medycznego, który opiekuje się i kontroluje procesy rozwojowe dziecka z przepukliną oponowo-rdzeniową, wchodzą: neurochirurdzy, którzy jako pierwsi walczą o zdrowie małego człowieka, następnie urolodzy, którzy sprawdzają działanie i ustalają stopień uszkodzenia układu moczowego, neurolodzy, którzy oceniają rozwój psychoruchowy i czuciowy dziecka, oraz ortopedzi, którzy zajmują się stanem stawów biodrowych oraz ewentualnych powstałych deformacji kończyn oraz kręgosłupa. Na koniec z pomocą przychodzą fizjoterapeuci planujący proces rehabilitacji, która musi być wczesna, systematyczna oraz kompleksowa [1, 3]. 
Ważną rzeczą jest wczesna edukacja rodzica na temat prawidłowej pielęgnacji dziecka oraz sposobu noszenia, karmienia czy układania do snu. Dodatkowym ogniwem powinien być psycholog, który zaopiekuje się rodzicami, którym często towarzyszy strach, niepewność, lęk, złość, smutek i duży stres związany z chorobą dziecka. Podczas osiągan...