U dorosłego człowieka szkielet składa się z 206 kości. Ze względu na wiele punktów kostnienia u dzieci ich liczba jest większa i spada dopiero po połączeniu się np. trzonów z nasadami. U starszych ludzi kości może być mniej niż 206 ze względu na zrastanie się kości czaszki [1]. Średnia waga szkieletu to ok. 10 kg u kobiet i 11–12 kg u mężczyzn.
Układ kostny to bardzo solidna, a zarazem stabilna podpora dla ludzkiego ciała. Do niego przyczepiają się różnorodne mięśnie. Omawiana struktura odgrywa również bierną rolę w procesie poruszania się, przenosząc określone siły mięśni, co w perspektywie czasu pozwala na wykonywanie rozmaitych ruchów. Chroni ona także narządy wewnętrzne, np. serce, przed uszkodzeniami. Ponadto układ kostny jest magazynem licznych ważnych pierwiastków, np. mieści się w nim ok. 99% wapnia i 85% fosforu zawartych w organizmie człowieka.
POLECAMY
Anatomia kończyny górnej
Pod względem budowy anatomicznej kończyny górne są bardzo skomplikowane. Są zbudowane z dużej liczby różnorodnych kości. W skład szkieletu każdej kończyny górnej wchodzą:
- kości obręczy barkowej:
obojczyk – łączy szkielet kończyny górnej (poprzez łopatkę) ze szkieletem osiowym (za pośrednictwem mostka),
łopatka – stanowi doskonałe miejsce przyczepu dla rozmaitych mięśni kończyny górnej oraz grzbietu; - kości kończyny górnej wolnej:
kość ramienna,
dwie kości przedramienia – łokciowa i promieniowa; - kości ręki:
nadgarstka (osiem kości ułożonych w dwóch szeregach),
śródręcza (pięć kości),
paliczki (dwa w kciuku oraz po trzy w pozostałych palcach).
Dla prawidłowej ruchomości kończyny górnej bardzo ważne są odpowiednie połączenia stawowe, takie jak:
- staw ramienny (łączy kończynę górną z obręczą barkową),
- staw łokciowy (łączy ramię z przedramieniem),
- staw promieniowo-nadgarstkowy (łączy przedramię z nadgarstkiem),
- stawy palców (łączą kości palców).
Anatomia kości przedramienia
Kościec przedramienia tworzą dwie smukłe, lekko łukowato od siebie odgięte długie kości: promieniowa, leżąca po stronie kciuka, i łokciowa, położona po stronie małego palca. Kości te łączą się ruchomo górnymi i dolnymi końcami i obejmują dość znaczną, wydłużoną, elipsoidalną przestrzeń, którą zamyka błona międzykostna przedramienia. W położeniu naturalnym obie kości nie leżą na tym samym poziomie – kość promieniowa swym dolnym końcem sięga niżej niż kość łokciowa, natomiast kość łokciowa sięga wyżej niż górny koniec kości promieniowej. Kość łokciowa jest dłuższa od kości promieniowej.
Obie kości mogą być położone mniej więcej równolegle względem siebie – wtedy ręka powierzchnią dłoniową jest skierowana do przodu. Kość promieniowa może też krzyżować się skośnie z kością łokciową od przodu – wtedy ręka swą powierzchnią dłoniową jest skierowana do tyłu. W położeniu pośrednim, gdy kończyna jest opuszczona, powierzchnia dłoniowa jest zwrócona ku płaszczyźnie pośrodkowej. W tym położeniu obie kości są najbardziej oddalone od siebie, przestrzeń międzykostna jest największa [2].
Kość łokciowa
Kość łokciowa jest grubsza u swego bliższego końca. Jak każda kość długa ma trzon i dwa końce.
Trzon kości łokciowej
Trzon kości łokciowej ma kształt trójgraniasty, jest nieco wypukły w stronę palca małego. Ma trzy powierzchnie i trzy brzegi, jak przeważnie trzon każdej kości długiej.
Brzegi trzonu kości łokciowej:
- brzeg przedni – jest wyraźnie zaznaczony w górnych trzech czwartych części, u dołu jest zaostrzony; oddziela powierzchnię przyśrodkową od przedniej;
- brzeg tylny – jest nieco wygięty, w kształcie litery S, w swej górnej części występuje masywniej u dołu jest gładki i zaokrąglony; oddziela powierzchnię przyśrodkową od tylnej;
- brzeg międzykostny, czyli brzeg boczny – cienki i ostry, oddziela powierzchnię przednią i tylną; wzdłuż niego przyczepia się błona międzykostna, u samej góry rozdwaja się, obejmując trójkątne, chropowate pole leżące poniżej wcięcia promieniowego końca górnego kości, do którego przyczepia się część odwracacza przedramienia.
Powierzchnie trzonu kości łokciowej:
- powierzchnia przednia – znacznie szersza u góry niż u dołu, w swych górnych trzech czwartych części jest wklęsła; tutaj przyczepia się zginacz głęboki palców; jej spłaszczona dolna czwarta część jest miejscem przycze...
