Stres psychologiczny u pacjentów korzystających z fizjoterapii – część II

Model biopsychospołeczny uwzględnia biologiczne czynniki przyczyniające się do powstawania choroby, kontuzji i stanu zdrowia pacjenta, zakładając przy tym również udział czynników psychologicznych, takich jak myśli, uczucia i zachowanie, oraz społecznych, np. uwarunkowania socjodemograficzne i poziom wsparcia społecznego. Wszystkie wymienione czynniki mogą zarówno przyczyniać się do odczuwanego przez pacjenta bólu, jak i mieć bezpośredni wpływ na skuteczność procesu rehabilitacji. 
Wyzwaniem w zastosowaniu holistycznego podejścia w praktyce fizjoterapeutycznej może być trudność w identyfikacji czynników psychologicznych i psychospołecznych mających silny wpływ na stan zdrowia pacjenta i jego indywidualne predyspozycje do szybkiego powrotu do zdrowia. Przeprowadzone badania wyróżniają percepcję bólu, katastrofizację, lęk, nerwicę, depresję, gniew, poczucie skuteczności (ang. self-efficacy), socjodemografię i brak wsparcia społecznego jako najważniejsze konstrukty psychologiczne mające wpływ na skuteczność fizjoterapii [1]. Tym samym pojawia się ryzyko obniżonej skuteczności praktyki fizjoterapeutycznej w przypadku, gdy czynniki psychospołeczne i przeszłość pacjenta powiązana z chorobą zostają pominięte we wstępnej diagnozie specjalisty...