Ćwiczenia jogi, będące częścią staroindyjskiego systemu, stereotypowo kojarzone są z rozciąganiem i relaksacją. W rzeczywistości w jodze nie chodzi o pogłębianie zakresów ruchu jako takich, a o zrozumienie pozycji i zbalansowanie ustawienia ciała w przestrzeni. Wymaga to oczywiście odzyskania co najmniej fizjologicznych zakresów, utrzymania dynamicznej równowagi oraz siły i koordynacji niezbędnych do podtrzymywania masy własnego ciała w różnorodnych pozycjach zwanych asanami. Rozciąganie połączone z proprioceptywną pracą nad świadomością własnego ciała wpływa rozluźniająco na nadmierne napięcia systemu mięśniowo-powięziowego i wraz z synchronizacją ruchu z oddechem jest bodźcem stymulującym równowagę autonomicznego układu nerwowego [1].
REKLAMA
Pozycje jogi przyjmują różnorodne formy i stopnie trudności. Mają postać dynamiczną i statyczną. Tradycyjnie dzielą się na pozycje stojące, siady, pozycje rozciągające przód i tył ciała, skręty, ćwiczenia brzuszne, podporowe, a także pozycje odwrócone, w których głowa znajduje się poniżej poziomu serca. Zazwyczaj łączy się je w logiczne, ogólnorozwojowe sekwencje składające się z kolejnych grup asan [2]. Można też kierunkowo i „tematycznie” szeregować ćwiczenia oraz modyfikować je pod względem ograniczeń ćwiczących. Ten właśnie kierunek stwarza możliwość wykorzystania rozwiązań jogi w fizjoterapii.
Joga w ujęciu zdrowotnym – narzędzia i diagnostyka
Obok standardowych, samodzielnych asan, do wykorzystania leczniczego doskonale nadają się liczne uproszczone warianty pozycji z wykorzystaniem drabinek, klocków, pasków, wałków, krzeseł czy ściany. Pozwala to na asekurację poprzez pracę w łańcuchach zamkniętych, odciążenie,...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 10 wydań czasopisma "Praktyczna Fizjoterapia i Rehabilitacja"
- Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
- ...i wiele więcej!
