Terapia dziecka z zespołem wad wrodzonych poddawanego regularnej mikropolaryzacji mózgu - opis przypadku

Przezczaszkowa stymulacja mózgu prądem stałym (transcranial direct current stimulation – tDCS), zwana mikropolaryzacją, stanowi nową metodę nieinwazyjnego stymulowania mózgu, która ma zastosowanie w neurorehabilitacji chorych z różnorodnymi dysfunkcjami neurologicznymi i uszkodzeniami mózgu. Ma na celu wywołanie kontrolowanej neuromodulacji w spontanicznej aktywności neuronów. 

Metoda wykorzystuje prąd stały galwaniczny o parametrach zbliżonych do prądów fizjologicznych występujących w organizmie w naturalny sposób, dlatego mózg odbiera stymulację takimi prądami jako własne oddziaływanie.

Rehabilitacja za pomocą mikropolaryzacji przywraca tkankom nerwowym utracone właściwości, zapewniające normalną ich pracę, polepsza stan tkanki nerwowej i funkcjonowanie mózgu.

W przypadku ostrych porażeń ogniskowych mózgu mikropolaryzacja zwiększa pobudliwość komórek nerwowych w strefie porażenia, prowadząc do przywrócenia ich aktywności i wzajemnego oddziaływania międzykomórkowego i międzystrukturalnego. Wzmocnieniu aktywności komórek nerwowych towarzyszy zwiększenie strukturalnego przepływu krwi, co zapewnia poprawę procesów metabolicznych i odżywczych w tkance nerwowej, przeszkadzając tym samym przejściu występujących zaburzeń funkcjonalnych w nieodwracalne zmiany organiczne.

Mózg jest plastycznym układem dynamicznym zdolnym do przebudowy, tworzenia nowych lub niszczenia starych połączeń, a przez to zmian swoich możliwości pomimo braku zdolności regeneracji.

Następstwa kliniczne uszkodzeń mózgu nie są wyłącznie wynikiem samego uszkodzenia, stanowią one również efekt dynamicznych zmian czynnościowych zachodzących w naruszonych sieciach neuronalnych i konsekwencję zaburzenia behawioralnej równowagi międzypółkulowej. Neurologiczne objawy kliniczne są sumą dynamicznych procesów reorganizacji mózgowia w odpowiedzi na pierwotne uszkodzenie, a nie wyłącznie skutkiem patologii strukturaln...