Wpływ metody poizometrycznej relaksacji mięśni na równowagę ciała i długość mięśni u młodych koszykarzy

W czasie aktywności fizycznej ciało człowieka podlega zmianom, które są indywidualne i zależą od cech somatycznych oraz psychicznych. Ruch prowadzi do pobudzenia układu równowagi, jednak może się ono objawiać w dwojaki sposób: może dochodzić do stymulacji układu i poprawy jego funkcjonowania lub też do jego zaburzenia. Według Kruczkowskiego zależność ta jest w znaczącym stopniu uwarunkowana przez dojrzałość funkcjonalną narządów i zmysłów oraz nabyte doświadczenia ruchowe. Brak urozmaicenia treningowego i częste wykonywanie tych samych czynności ruchowych doprowadzają do licznych przeciążeń, które w konsekwencji powodują bolesność [1]. 

Metoda poizometrycznej relaksacji mięśni

Metoda poizometrycznej relaksacji mięśni (post isometric relaxation) powstała w latach 60. XX w. w Stanach Zjednoczonych. Początkowo wykorzystywali ją ortopedzi przy pracy z pacjentami z zaawansowaną osteoporozą. Z biegiem czasu metodę rozwijali znamienici fizjoterapeuci, m.in. Lewit, Neumann oraz Michell. Michellowie udowodnili, że metoda ta pomaga w leczeniu mięśni i stawów. Według Neumanna poizometryczna relaksacja mięśni ma znaczenie w zmniejszeniu komponentów mechanicznej blokady stawowej, jak również w nerwowo-odruchowym napięciu mięśniowym. Ma działanie przeciw-
bólowe [2]. Dzięki temu, że cechuje ją skuteczność i szybkość działania, jest wykorzystywana w różnych dziedzinach fizjoterapii, szczególnie w ortopedii, oraz jako uzupełnienie treningów sportowych [3]. 

Cel poizometrycznej relaksacji mięśni

Relaksacja poizometryczna jest wykorzystywana w celu zmniejszenia nadmiernego napięcia mięśni, należy do jednej z technik energizacji mięśni. Jej celem jest zwiększenie zakresu ruchu w stawach ograniczonych przez patologiczne napięcie mięśniowe. Wzrost napięcia mięśnia lub jego przykurcz odgrywają główną rolę w występowaniu ograniczenia ruchomości w stawach, co można łatwo sprawdzić poprzez wykonanie testu unoszenia wyprostowanej kończyny dolnej. Metoda wpływa również na poprawę stabilizacji sensomotorycznej oraz odciążenie stawów. 

Według Korra ograniczenia ruchomości stawów są zależne od układu mięśniowego sterowanego poprzez proprioreceptory i system gamma [4]. Prawidłowa długość mięśni i brak przykurczy warunkują efektywną pracę i wydolność układów limfatycznego, krwionośne...