Zapobieganie upadkom u ludzi starszych stanowi wyzwanie dla współczesnej medycyny i fizjoterapii. Upadki są jedną z głównych przyczyn obniżenia jakości życia i mogą prowadzić do inwalidztwa, a nawet śmierci osób w podeszłym wieku. Należy podkreślić, że upadki są przyczyną aż 90—100% złamań kończyn [1].
Autor: Sylwia Sztuce-Małasiewicz
DZIAŁ REHABILITACJI WE WŁODAWIE
Terapia tlenem hiperbarycznym to metoda wspomagająca leczenie wielu chorób zarówno chirurgicznych, jak i niechirurgicznych. Połączenie klasycznego leczenia z terapią hiperbaryczną ułatwia choremu szybszy powrót do zdrowia oraz aktywności, a także obniża koszty standardowego leczenia.
Gwałtowny rozwój cywilizacyjny wpłynął na zmianę stylu życia oraz model wykonywanej pracy. Siedzący tryb życia oraz niedostateczna aktywność fizyczna mają wpływ na przeciążenia oraz mikrourazy i są skutkiem powstawania zmian zwyrodnieniowych. Dane szacują, że zwyrodnienia najczęściej pojawią się u osób po 50. roku życia. W Polsce gonartroza dotyka ponad 8 mln ludzi [1].
Proces starzenia jest związany ze stopniowo postępującym upośledzeniem funkcji układu ruchowego i systemu posturalnego. Głównym objawem niestabilności posturalnej są zaburzenia równowagi, a w efekcie upadki. Dane statystyczne podają, że utrata równowagi występuje u 14% populacji w przedziale 50–60 lat. W ciągu kolejnych 10 lat prawdopodobieństwo upadku wzrasta średnio do 22%, a wśród 80-latków problem utraty równowagi dotyka 33% osób [1].
Zapobieganie upadkom u ludzi starszych stanowi wyzwanie dla współczesnej medycyny i fizjoterapii. Upadki są jedną z głównych przyczyn obniżenia jakości życia i mogą prowadzić do inwalidztwa, a nawet śmierci osób w podeszłym wieku. Należy podkreślić, że upadki są przyczyną aż 90–100% złamań kończyn [1].
Od kilkudziesięciu lat obserwuje się dynamikę wzrostu zainteresowania sportami zimowymi [1]. Na podstawie statystyk GOPR oraz TOPR w ciągu ostatniego dziesięciolecia obserwuje się również wzrost liczby wypadków. Przygotowanie tras zjazdowych, dobra jakość smarów oraz lekki sprzęt sprzyjają rozwijanym podczas jazdy prędkościom, co z kolei wiąże się ze wzrostem liczby kontuzji [2, 3]. Wysokiej urazowości zarówno w narciarstwie, jak i w snowboardzie sprzyjają też specyficzne warunki uprawiania tych sportów.
Gwałtowny rozwój cywilizacyjny wpłynął na zmianę stylu życia oraz model wykonywanej pracy. Siedzący tryb życia oraz niedostateczna aktywność fizyczna mają wpływ na przeciążenia oraz mikrourazy i są skutkiem powstawania zmian zwyrodnieniowych. Dane szacują, że zwyrodnienia najczęściej pojawią się u osób po 50. roku życia. W Polsce gonartroza dotyka ponad 8 mln ludzi [1].
Staw kolanowy jest największym stawem w organizmie człowieka. Jego specyficzna budowa, a także długa dźwignia sprzyjają powstawaniu kontuzji, dlatego jest to jedna z najczęściej uszkadzanych struktur. Urazy stawu kolanowego stanowią prawie 70% wszystkich urazów sportowych [1–3].
Ból towarzyszy niemal każdej chorobie bądź patologii i jest sygnałem świadczącym o nieprawidłowościach w organizmie człowieka. Bez względu na przyczynę go wywołującą uznaje się, że jest on chorobą samą w sobie z powodu towarzyszących mu objawów – zaburzeń snu i apetytu, drażliwości, upośledzenia ruchowego i zwiększonej męczliwości [1, 2].
Przewlekle niegojące się rany stanowią istotny problem w praktyce klinicznej. Przedłużające się gojenie, trudne metody zaopatrywania ran oraz związane z ranami cierpienie chorych są dużym wyzwaniem dla współczesnej medycyny [1].
Przewlekłe rany, w tym odleżyny, stanowią problem medyczny oraz społeczny. Obecność odleżyn obniża jakość życia pacjentów. Są one źródłem bólu, mają niekorzystny wpływ na psychikę pacjenta, ograniczają funkcjonowanie i opóźniają jego powrót do sprawności [1]. Najczęstszą grupą chorych, którzy cierpią z powodu odleżyn, są osoby w wieku przekraczającym 65 lat. W piątej dekadzie życia wskaźnik zachorowań mężczyzn w stosunku do kobiet wynosi 1:2. Po przekroczeniu 80. roku życia rośnie i wynosi 1:7 [2].
W procesie rehabilitacji coraz częściej wykorzystuje się osiągnięcia technologiczne. Jednym z nich jest zastosowanie gier konsolowych. Rehabilitacja wirtualna jest innowacyjną metodą, która przy zastosowaniu technologii komputerowych opiera się na rzeczywistości wirtualnej i rozszerzonej. Interakcja pacjenta z komputerem odbywa się za pomocą urządzeń wskazujących (klawiatura, mysz, joystick, platforma balansowa) i sensorów ruchu (kamery 2D i 3D). Pacjent ćwiczy w środowisku stworzonym za pomocą rozwiązań informatycznych. Wirtualna rzeczywistość przedstawia sztucznie generowane bądź stymulowane informacje sensoryczne, daje również możliwość interakcji pacjenta z trójwymiarowym środowiskiem. Dzięki technologii wirtualnej rzeczywistości użytkownicy postrzegają wygenerowane środowisko jako składające się z realnych przedmiotów i zdarzeń [1, 2].