Rozerwania bilateralne oraz izolowane więzadła rzepki są bardzo rzadkie. Uszkodzenie dotyczy zazwyczaj populacji przed 40. rokiem życia [1–4] i występuje 8 razy częściej u mężczyzn [1].
Fizjoterapeuta w Centrum Rehabilitacji Holistycznej Lemiesz i Specjaliści, Reprezentacji Polski w Rugby oraz Joanny Jędrzejczyk – mistrzyni UFC. Absolwent Wydziału Fizjoterapii w Olsztyńskiej Szkole Wyższej im. Józefa Rusieckiego oraz aktualny jej pracownik dydaktyczny (zajęcia z Anatomii Prawidłowej Człowieka). W swej pracy w zgodzie z holistycznym podejściem do człowieka łączy m.in. wiedzę z zakresu mechanicznego diagnozowania i terapii, terapii tkanek miękkich oraz terapii poprzez ruch. Specjalizuje się w rehabilitacji w ortopedii i traumatologii ze szczególnym uwzględnieniem sportu.
Rozerwania bilateralne oraz izolowane więzadła rzepki są bardzo rzadkie. Uszkodzenie dotyczy zazwyczaj populacji przed 40. rokiem życia [1–4] i występuje 8 razy częściej u mężczyzn [1].
Choroba Osgood-Schlattera dotyka młodych sportowców w wieku pokwitania. Objawy z nią związane ustępują samoistnie u ok. 90% pacjentów w przeciągu 12–24 miesięcy [1]. Wraz z zakwestionowaniem jałowej martwicy kości jako przyczyny tego schorzenia, rozpoczęto poszukiwania powodów dolegliwości i sposobów leczenia pozwalających na szybsze zmniejszenie dolegliwości bólowych oraz powrót do sportu w krótszym czasie. Artykuł ten ma na celu zaprezentowanie dotychczasowych doniesień naukowych, a także ukazanie pewnych biomechanicznych uwarunkowań, które mają zastosowanie w rehabilitacji choroby Osgood-Schlattera.
W ostatnich latach pojawiło się wiele niejasności i wątpliwości dotyczących kompleksu lędźwiowo-miedniczo-biodrowego (Lumbo-Pelvic-Hip Complex – LPHC). Na przełomie XX i XXI w. zadawano pytanie, czy skuteczniejsza do uzyskania optymalnej stabilizacji jest izolowana aktywacja mięśni głębokich (lokalnych), czy połączenie skurczu mięśni powierzchownych (globalnych) z głębokimi. Dziś uważa się, że zarówno jedna, jak i druga grupa mięśni odgrywa istotną rolę w mechanizmie stabilizacji [1].
"Łańcuch jest tak silny, jak jego najsłabsze ogniwo."
William James
Zestaw prostych testów FMS (Functional Movement Screen) daje możliwość odnalezienia najsłabszego ogniwa w łańcuchu kinematycznym i ukazuje nad czym powinno się pracować z pacjentem.
Kompleks łopatkowo-ramienny to jedna z najbardziej złożonych biomechanicznie struktur w obrębie narządu ruchu, dlatego też przyczyn jego dolegliwości, a co za tym idzie –
możliwości usprawniania jest wiele. Dolegliwości bólowe obręczy barkowej wynikają najczęściej z patologii powierzchni stawowych, torebek stawowych, więzadeł, powięzi
bądź też mięśni. Ból może pojawić się bez uchwytnej przyczyny, być wynikiem bezpośredniego urazu, przeciążenia, dysbalansu mięśniowego lub choroby – reumatycznej, kardiologicznej, neurologicznej lub nowotworowej. Dysfunkcje kompleksu łopatkowo-ramiennego zwykle prowadzą do przejściowego ograniczenia funkcji ruchowej, mogą także przechodzić w stan chroniczny.