Recenzja
Artykuł ma charakter oryginalny, prezentuje bowiem na podstawie kilkuletniego doświadczenia autorów fizjoterapeutyczne leczenie kompleksu łopatkowo-ramiennego. Tytuł opracowania jest właściwy i nie budzi zastrzeżeń.
REKLAMA
Jak rozumiem, autorzy chcą nie tylko zwrócić uwagę na problem zdrowotny związany z chorobą kompleksu łopatkowo-ramiennego, ale przede wszystkim na sposób jego leczenia przy pomocy metod fizjoterapeutycznych, co autorom się w pełni udało. Ponadto – jak sądzę – przedstawiona wizualizacja sposobów leczenia wraz z ich opisem może zachęcić czytelnika do wczesnego zdiagnozowania nie tylko u lekarza, ale także u fizjoterapeuty, co więcej bezinwazyjna fizjoterapeutyczna metoda leczenia może się okazać terapią na tyle skuteczną, niedopuszczającą do zwyrodnień i patologii, tym samym być alternatywną wobec ortopedycznych zabiegów medycznych.
W zależności od zdiagnozowania przyczyn dolegliwości bólowych i stanu funkcjonalnego kompleksu przedstawione ćwiczenia mają na celu usprawnienie ruchowe wraz z jednoczesnym usuwaniem zmian chorobowych występujących w poszczególnych stawach, a co za tym idzie – dolegliwości bólowych. Ta część artykułu została poprawnie przedstawiona i od strony merytorycznej nie budzi wątpliwości. Wynika to zarówno z doświadczenia służącego jako materiał źródłowy Autora, jak i literatury przedmiotu, które są adekwatne do podjętej problematyki.
Artykuł jest opracowaniem cennym, daje możliwość wykorzystania w szerszej praktyce fizjoterapeutycznej w kwestii dolegliwości bólowych kompleksu łopatkowo-ramiennego, dlatego też popieram jego opublikowanie.
dr hab. prof. OSW Jerzy Urniaż
Podstawy anatomii i biomechaniki kompleksu łopatkowo-ramiennego
Kompleks łopatkowo-ramienny to nazwa dla funkcjonalnej jednostki obręczy kończyny górnej. Składa się z pięciu stawów, które wspólnie wpływają na ruchomość, stabilność i ustawienie w przestrzeni kończyny górnej. Zalicza się tu stawy:
- żebrowo-łopatkowy,
- barkowo-obojczykowy,
- mostkowo-żebrowo-obojczykowy,
- ramienny,
- podbarkowy.
Staw żebrowo-łopatkowy
Łopatka – zawieszona na klatce piersiowej za pomocą 17 mięśni – odgrywa ważną rolę w transferze energii mięśniowej z kończyn dolnych i tułowia do kończyn górnych, a także pozwala na większy zakres ruchomości całego kompleksu łopatkowo-ramiennego.
Staw żebrowo-łopatkowy (taką nazwę nosi to fizjologiczne połączenie) ma dwie płaszczyzny ślizgowe:
- pomiędzy mięśniem podłopatkowym a mięśniem zębatym przednim,
- pomiędzy mięśniem zębatym przednim a klatką piersiową.
W sytuacji równowagi mięśniowo-powięziowej łopatka rozciąga się od drugiego do siódmego żebra. Przyśrodkowy koniec jej grzebienia znajduje się na wysokości wyrostka kolczystego trzeciego kręgu, a brzeg przyśrodkowy znajduje się w odległości 5–7 cm od kręgosłupa piersiowego. Łopatka tworzy kąt 30° w odniesieniu do płaszczyzny czołowej. Jest to funkcjonalna płaszczyzna dla odwiedzenia stawu ramiennego.
W stawie żebrowo-łopatkowym można wyróżnić ruchy elewacji i depresji, przywiedzenia (retrakcji) i odwiedzenia (protrakcji) (rys. 1), rotacji górnej i dolnej, rotacji wewnętrznej i zewnętrznej. Łopatka ma również możliwość przodopochylenia (rys. 2). Prawidłowe ustawienie łopatki uwarunkowane jest pracą par mięśniowych – agonistów i antagonistów (tab. 1).
Mięsień/Funkcja | Elewacja | Depresja | Rotacja górna | Rotacja dolna | Przywiedzenie | Odwiedzenie |
czworoboczny cz. wstępująca | + | + | + | |||
czworoboczny cz. środkowa | + | |||||
czworoboczny cz. wstępująca | + | + | + | |||
równoległoboczny mniejszy | + | ... |
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 10 wydań czasopisma "Praktyczna Fizjoterapia i Rehabilitacja"
- Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
- ...i wiele więcej!