Miejsca skrzyżowań napięć – punkty kluczowe w terapii manualnej – część 2

Często ciało człowieka ulega urazowi, traumie. Reakcję można odnaleźć w każdym z systemów. W badaniu manualnym najłatwiej to wyczuć w systemie mięśniowo-powięziowym. Należy zwrócić uwagę głównie na mniejsze mięśnie. One mają dużo większą pamięć urazu niż duże mięśnie, a przez to większy wpływ na całe ciało. Gdy duże mięśnie ulegają urazowi, wykazują stosunkowo silną, lecz krótkotrwałą reakcję. Powstałe blizny nie mają dużego wpływu na ciało. Problemy dotyczące dużych mięśni są prawie zawsze problemami wtórnymi, powstają w wyniku kompensacji będących następstwem dysfunkcji występujących w innym miejscu w ciele. 
O niektórych dużych mięśniach, szczególnie o mięśniu biodrowo-lędźwiowym, mięśniu czworobocznym lędźwi, mięśniu czworobocznym grzbietu czy przeponie, mówi się jak o koszu na śmieci. Zbierają się w nich napięcia pochodzące z układu mięśniowo-szkieletowego, dokrewnego oraz strefy psychoemocjonalnej. 
Dlatego w leczeniu pacjenta ważne jest postrzeganie i analizowanie całego człowieka, wszystkich układów i narządów wewnętrznych. W terapii manualnej warto zwrócić uwagę na kluczowe miejsca, w których częściej dochodzi do napięć, utraty ruchomości tkankowej, ruchomości narządu czy ruchomości stawowej. Miejsca te są ważne i pomocne w terapii pacjenta. 
To miejsca skrzyżowań napięć – miejsca w ciele, w których dochodzi do zmiany kierunków napięć, miejsca, w których kumulują się połączenia mięśniowo-powięziowe, żylne czy nerwowe. Znajduje się tu więcej proprioreceptorów czy neuroreceptorów. Są to punkty kluczowe w terapii manualnej. Należy zwrócić uwagę i oddziaływać manualnie na struktury powięziowe, ścięgniste, więzadła, układ nerwowy, zarówno współczulny, jak i przywspółczulny, naczynia krwionośne – żyły, tętnice, układ limfatyczny, funkcjonowanie narządów trzewnych oraz emocje.
Zadaniem terapeuty jest utrzymywanie pacjenta w stanie, w którym nie ma on dolegliwości. Lecząc pacjenta, trzeba pamiętać, że orga...