Ćwiczenie 1.
Mobilizacja kości piszczelowej dystalnie – trakcja
- Cel: Poprawa zakresu ruchomości stawu kolanowego, przygotowanie do mobilizacji ślizgowych, zmniejszenie dolegliwości bólowych, rozluźnienie struktur okołostawowych.
- Pozycja wyjściowa:
- Dziecko znajduje się w pozycji leżenia przodem.
- Staw kolanowy ustawiony jest w pozycji spoczynkowej (20–30° zgięcia) lub w aktualnie maksymalnym zakresie ruchu.
- Dystalny koniec kości udowej ustabilizowany na stole terapeutycznym pasem stabilizacyjnym.
- Obie dłonie terapeuty obejmują podudzie dziecka w okolicy kostek z obu stron i stabilizują stopę przy ciele terapeuty.
- Terapeuta może przy wykonaniu tej techniki skorzystać z pasa trakcyjnego, który jest przełożony przez tułów oraz obie jego dłonie.
- Sposób wykonania ćwiczenia: Poprzez delikatne przeniesienie swojego ciężaru na nogę zakroczną terapeuta odchyla się nieznacznie do tyłu, co spowoduje separację powierzchni stawowych.
- Kierunek ruchu: Kość piszczelowa – dystalnie (trakcja).
- Liczba powtórzeń: 3 × od 7 sekund do 1,5 minuty.
- Oczekiwany efekt: Poprawa zakresów ruchomości w stawie kolanowym, zmniejszenie dolegliwości bólowych, rozluźnienie struktur i tkanek okołostawowych.
Ćwiczenie 2.
Mobilizacja ślizgu brzusznego kości piszczelowej
- Cel: Odtworzenie ślizgu brzusznego kości piszczelowej względem kości udowej dla poprawy wyprostu stawu kolanowego.
- Pozycja wyjściowa:
- Dziecko znajduje się w pozycji leżenia przodem, a jego podudzie oraz rzepka wystają poza krawędź leżanki.
- Terapeuta stoi zwrócony w kierunku strony przyśrodkowej podudzia dziecka.
- Dystalna część uda stabilizowana jest pasem stabilizacyjnym na stole.
- Lewa dłoń terapeuty obejmuje od strony grzbietowej dystalną część podudzia dziecka i przytrzymuje ją przy swoim ciele.
- Prawa dłoń terapeuty również od strony grzbietowej obejmuje dystalnie od szpary stawowej boczną, proksymalną część podudzia dziecka.
- Terapeuta w tej pozycji obniża delikatnie ciężar swojego ciała, uginając nieznacznie stawy kolanowe.
- Kierunek ruchu: Kość piszczelowa – dobrzusznie.
- Zastosowanie: Przy ograniczonym ruchu wyprostu w stawie kolanowym. Podczas terapii przyśrodkowej części stawu terapeuta stoi zwrócony w kierunku bocznej strony podudzia, obejmując proksymalną, przyśrodkową część. Przyśrodkowa i boczna część stawu muszą być w tym przypadku leczone oddzielnie. Szczególnie istotne jest to, aby podczas mobilizacji unikać komponenty toczenia w stawie, ponieważ może to doprowadzić do kompresji powierzchni stawowych i spowodować nasilenie dolegliwości bólowych. Mobilizację można stosować w submaksymalnym zakresie wyprostu w stawie kolanowym.
- Liczba powtórzeń: 3 × od 7 sekund do 1,5 minuty.
- Oczekiwany efekt: Poprawa zakresu ruchu wyprostu w stawie kolanowym.
Ćwiczenie 3.
Mobilizacja ślizgu grzbietowego kości piszczelowej
- Cel: Odtworzenie ślizgu grzbietowego kości piszczelowej względem kości udowej dla poprawy ruchu zgięcia w stawie kolanowym.
- Pozycja wyjściowa:
- Dziecko znajduje się w pozycji leżenia tyłem, a jego podudzie wystaje poza krawędź stołu.
- Terapeuta stoi zwrócony w kierunku przyśrodkowej strony podudzia dziecka.
- Dystalna część uda dziecka ustabilizowana na stole. Lewa dłoń terapeuty obejmuje dystalną część podudzia dziecka od strony brzusznej i stabilizuje ją przy ciele.
- Prawa dłoń terapeuty obejmuje proksymalnie boczną część podudzia dziecka, dystalnie od szpary stawowej.
- Kierunek ruchu: Podudzie – dogrzbietowo.
- Zastosowanie: W przypadku ograniczenia ruchu zginania w stawie kolanowym. Podczas terapii przedziału przyśrodkowego stawu kolanowego terapeuta stoi zwrócony w kierunku bocznej strony podudzia dziecka, obejmując jego proksymalną, przyśrodkową część. Zarówno przyśrodkowy, jak i boczny przedział stawu kolanowego muszą być w tym przypadku leczone oddzielnie. Szczególnie istotne jest to, aby podczas mobilizacji unikać komponenty toczenia w stawie, ponieważ może to doprowadzić do kompresji powierzchni stawowych i spowodować nasilenie dolegliwości bólowych. Mobilizację można stosować w submaksymalnym zakresie zgięcia w stawie kolanowym.
- Liczba powtórzeń: 3 × od 7 sekund do 1,5 minuty.
- Oczekiwany efekt: Poprawa zakresu ruchu zgięcia w stawie kolanowym.
Ćwiczenie 4.
Mobilizacja ślizgu dobocznego kości piszczelowej
- Cel: Odtworzenie ślizgu dobocznego kości piszczelowej względem kości udowej.
- Pozycja wyjściowa:
- Dziecko znajduje się w pozycji leżenia na boku na stole terapeutycznym. Jego podudzie wystaje poza krawędź stołu.
- Lewa dłoń terapeuty obejmuje od strony przyśrodkowej dystalną część podudzia dziecka i przytrzymuje ją przy ciele.
- Prawa dłoń terapeuty od strony przyśrodkowej obejmuje proksymalną część podudzia dziecka dystalnie od szpary stawowej.
- Kierunek ruchu: Kość piszczelowa – dobocznie.
- Zastosowanie: W przypadku ograniczonego zginania i prostowania w stawie kolanowym oraz deformacji szpotawej stawu kolanowego. Mobilizację można wykonywać w różnym zakresie zgięcia stawu, w zależności od występującego w danej wartości kątowej zgięcia ograniczenia ślizgu dobocznego kości piszczelowej.
- Liczba powtórzeń: 3 × od 7 sekund do 1,5 minuty.
- Oczekiwany efekt: Poprawa zakresu ruchomości w stawie kolanowym, poprawa ślizgu bocznego w stawie kolanowym.
Ćwiczenie 5.
Mobilizacja ślizgu przyśrodkowego kości piszczelowej
- Cel: Odtworzenie ślizgu przyśrodkowego kości piszczelowej względem kości udowej.
- Pozycja wyjściowa:
- Dziecko znajduje się w pozycji leżenia na boku na stole terapeutycznym. Jego podudzie wystaje poza krawędź stołu.
- Terapeuta chwyta swoją lewą dłonią dystalną część podudzia od strony bocznej i podtrzymuje ją przy ciele.
- Prawa dłoń chwyta proksymalną część podudzia dziecka od strony bocznej dystalnie, bezpośrednio za szparą stawową.
- Kierunek ruchu: Kość piszczelowa – przyśrodkowo.
- Zastosowanie: W przypadku ograniczonego zginania i prostowania w stawie kolanowym oraz w leczeniu deformacji koślawej stawu kolanowego. Mobilizację można wykonywać w różnym zakresie zgięcia stawu, w zależności od występującego w danej wartości kątowej zgięcia ograniczenia ślizgu przyśrodkowego kości piszczelowej.
- Liczba powtórzeń: 3 × od 7 sekund do 1,5 minuty.
- Oczekiwany efekt: Poprawa zakresu ruchomości w stawie kolanowym, poprawa ślizgu przyśrodkowego w stawie kolanowym.
Ćwiczenie 6.
Technika mobilizacji z ruchem MWM (mobilisation with movement) według Mulligana dla poprawy wyprostu stawu kolanowego i/lub zmniejszenia bólu podczas
ruchu wyprostu
- Cel: Poprawa zakresu ruchu wyprostu stawu kolanowego.
- Pozycja wyjściowa:
- Dziecko znajduje się w pozycji leżenia tyłem na stole terapeutycznym.
- Terapeuta staje z boku leżanki od strony leczonej kończyny dolnej.
- Staw kolanowy dziecka znajduje się w zgięciu ok. 20–30°.
- Pas mobilizacyjny przełożony jest od strony tylnej na proksymalnym końcu podudzia dziecka, dystalnie od szpary stawowej stawu kolanowego, naciągnięty na plecach terapeuty w taki sposób, aby wektor siły mobilizacyjnej przebiegał równolegle do wklęsłej powierzchni stawowej na kości piszczelowej.
- Lewa ręka terapeuty obejmuje od strony brzusznej dystalny koniec podudzia dziecka, podczas gdy prawa ręka stabilizuje udo w części dystalnej (rys. A).
- Sposób wykonania ćwiczenia: Terapeuta stosuje korekcyjny ślizg brzuszny kości piszczelowej względem kości udowej poprzez napięcie pasa i prosi o wykonanie czynnego ruchu wyprostu stawu kolanowego, obserwując, czy podczas wykonywania ruchu pojawiają się dolegliwości bólowe (rys. B). Jeżeli podczas wykonania czynnego ruchu wyprostu z korekcją nie pojawi się ból, terapeuta może kontyn...
Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 11 wydań czasopisma "Praktyczna Fizjoterapia i Rehabilitacja"
- Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
- ...i wiele więcej!