Ograniczenia ruchomości stawu kolanowego
propozycja terapii

Ćwiczenie 1.

Mobilizacja kości piszczelowej dystalnie – trakcja

• Cel: Poprawa zakresu ruchomości stawu kolanowego, przygotowanie do mobilizacji ślizgowych, zmniejszenie dolegliwości bólowych, rozluźnienie struktur okołostawowych.
• Pozycja wyjściowa:

1. Dziecko znajduje się w pozycji leżenia przodem.
2. Staw kolanowy ustawiony jest w pozycji spoczynkowej (20–30° zgięcia) lub w aktualnie maksymalnym zakresie ruchu.
3. Dystalny koniec kości udowej ustabilizowany na stole terapeutycznym pasem stabilizacyjnym.
4. Obie dłonie terapeuty obejmują podudzie dziecka w okolicy kostek z obu stron i stabilizują stopę przy ciele terapeuty.
5. Terapeuta może przy wykonaniu tej techniki skorzystać z pasa trakcyjnego, który jest przełożony przez tułów oraz obie jego dłonie.

• Sposób wykonania ćwiczenia: Poprzez delikatne przeniesienie swojego ciężaru na nogę zakroczną terapeuta odchyla się nieznacznie do tyłu, co spowoduje separację powierzchni stawowych.
• Kierunek ruchu: Kość piszczelowa – dystalnie (trakcja).
• Liczba powtórzeń: 3 × od 7 sekund do 1,5 minuty.
• Oczekiwany efekt: Poprawa zakresów ruchomości w stawie kolanowym, zmniejszenie dolegliwości bólowych, rozluźnienie struktur i tkanek okołostawowych.

Ćwiczenie 2. 

Mobilizacja ślizgu brzusznego kości piszczelowej

• Cel: Odtworzenie ślizgu brzusznego kości piszczelowej względem kości udowej dla poprawy wyprostu stawu kolanowego.
• Pozycja wyjściowa:

1. Dziecko znajduje się w pozycji leżenia przodem, a jego podudzie oraz rzepka wystają poza krawędź leżanki.
2. Terapeuta stoi zwrócony w kierunku strony przyśrodkowej podudzia dziecka.
3. Dystalna część uda stabilizowana jest pasem stabilizacyjnym na stole.
4. Lewa dłoń terapeuty obejmuje od strony grzbietowej dystalną część podudzia dziecka i przytrzymuje ją przy swoim ciele.
5. Prawa dłoń terapeuty również od strony grzbietowej obejmuje dystalnie od szpary stawowej boczną, proksymalną część podudzia dziecka.
6. Terapeuta w tej pozycji obniża delikatnie ciężar swojego ciała, uginając nieznacznie stawy kolanowe.

• Kierunek ruchu: Kość piszczelowa – dobrzusznie.
• Zastosowanie: Przy ograniczonym ruchu wyprostu w stawie kolanowym. Podczas terapii przyśrodkowej części stawu terapeuta stoi zwrócony w kierunku bocznej strony podudzia, obejmując proksymalną, przyśrodkową część. Przyśrodkowa i boczna część stawu muszą być w tym przypadku leczone oddzielnie. Szczególnie istotne jest to, aby podczas mobilizacji unikać komponenty toczenia w stawie, ponieważ może to doprowadzić do kompresji powierzchni stawowych i spowodować nasilenie dolegliwości bólowych. Mobilizację można stosować w submaksymalnym zakresie wyprostu w stawie kolanowym.
• Liczba powtórzeń: 3 × od 7 sekund do 1,5 minuty.
• Oczekiwany efekt: Poprawa zakresu ruchu wyprostu w stawie kolanowym.

Ćwiczenie 3. 

Mobilizacja ślizgu grzbietowego kości piszczelowej

• Cel: Odtworzenie ślizgu grzbietowego kości piszczelowej względem kości udowej dla poprawy ruchu zgięcia w stawie kolanowym.
• Pozycja wyjściowa:

1. Dziecko znajduje się w pozycji leżenia tyłem, a jego podudzie wystaje poza krawędź stołu.
2. Terapeuta stoi zwrócony w kierunku przyśrodkowej strony podudzia dziecka.
3. Dystalna część uda dziecka ustabilizowana na stole. Lewa dłoń terapeuty obejmuje dystalną część podudzia dziecka od strony brzusznej i stabilizuje ją przy ciele.
4. Prawa dłoń terapeuty obejmuje proksymalnie boczną część podudzia dziecka, dystalnie od szpary stawowej.

• Kierunek ruchu: Podudzie – dogrzbietowo.
• Zastosowanie: W przypadku ograniczenia ruchu zginania w stawie kolanowym. Podczas terapii przedziału przyśrodkowego stawu kolanowego terapeuta stoi zwrócony w kierunku bocznej strony podudzia dziecka, obejmując jego proksymalną, przyśrodkową część. Zarówno przyśrodkowy, jak i boczny przedział stawu kolanowego muszą być w tym przypadku leczone oddzielnie. Szczególnie istotne jest to, aby podczas mobilizacji unikać komponenty toczenia w stawie, ponieważ może to doprowadzić do kompresji powierzchni stawowych i spowodo...