Ćwiczenie 1.
REKLAMA
Mobilizacja ślizgu przyśrodkowego kości piętowej w komorze przedniej
- Cel: Zwiększenie zakresu ruchu inwersji stopy.
- Pozycja wyjściowa:
- Stopa dziecka ułożona jest na stole i zwrócona do niego swoją powierzchnią przyśrodkową.
- Dystalna część kości podudzia oraz kość skokowa od strony przyśrodkowej podparte są woreczkiem z piaskiem.
- Terapeuta lewą dłonią obejmuje kość piętową od strony podeszwowej, układając swój kciuk na wysokości komory przedniej stawu skokowego dolnego, a palce – od strony powierzchni przyśrodkowej stopy.
- Prawa dłoń terapeuty ułożona jest nasadą na kciuku lewej dłoni, który ogniskuje siłę mobilizacji w odpowiednim miejscu.
Ryc. 1. Mobilizacja ślizgu przyśrodkowego kości piętowej w komorze przedniej
- Sposób wykonania ćwiczenia:
W przypadku występującej u pacjenta deformacji stopy płaskiej lub płasko-koślawej będzie występowało ograniczenie ruchu inwersji stopy. W celu poprawy ślizgu odpowiadającego za ten zakres ruchu należy wykonać mobilizację ślizgu przyśrodkowego kości piętowej w komorze przedniej.
- Kierunek ruchu: kość piętowa – przyśrodkowo w komorze przedniej stawu skokowego dolnego.
- Zastosowanie: w przypadku ograniczenia ruchu inwersji stopy.
- Czas trwania mobilizacji:
Od 7 sekund do 1,5 minuty – zależnie od tolerancji pacjenta. Siła w stopniu II i III napięcia torebki stawowej.
- Oczekiwany efekt:
Poprawa ruchomości stawu skokowego dolnego w kierunku ruchu inwersji (korekcja koślawego ustawienia kości piętowej).
Ćwiczenie 2.
Mobilizacja ślizgu bocznego kości piętowej w komorze tylnej
- Cel: Zwiększenie zakresu ruchu inwersji stopy.
- Pozycja wyjściowa:
- Stopa dziecka ułożona jest na stole i zwrócona do niego swoją powierzchnią boczną.
- Dystalna część kości podudzia oraz kość skokowa podparte są od strony bocznej woreczkiem z piaskiem.
- Terapeuta prawą dłonią obejmuje kość piętową od strony podeszwowej, układając swój kciuk na wysokości komory tylnej stawu skokowego dolnego, a palce na powierzchni bocznej stopy.
- Lewa dłoń terapeuty ułożona jest nasadą na kciuku prawej dłoni, który ogniskuje siłę mobilizacji w odpowiednim miejscu.
Ryc. 2. Mobilizacja ślizgu bocznego kości piętowej w komorze tylnej
- Sposób wykonania ćwiczenia:
W przypadku występującej u dziecka deformacji stopy płaskiej lub płasko-koślawej będzie występowało ograniczenie ruchu inwersji stopy. W celu poprawy ślizgu odpowiadającego za ten zakres ruchu należy wykonać mobilizację ślizgu bocznego kości piętowej w komorze tylnej.
- Kierunek ruchu: kość piętowa – bocznie w komorze tylnej.
- Zastosowanie: w przypadku ograniczenia ruchu inwersji stopy.
- Czas trwania mobilizacji:
Od 7 sekund do 1,5 minuty – zależnie od tolerancji dziecka. Siła w stopniu II i III napięcia torebki stawowej.
- Oczekiwany efekt:
Poprawa ruchomości stawu skokowego dolnego w kierunku ruchu inwersji (korekcja koślawego ustawienia kości piętowej).
Ćwiczenie 3.
Torowanie I punktu podparcia stopy w odciążeniu
- Cel: Nauka kontroli pierwszego punktu podparcia stopy.
- Pozycja wyjściowa:
- W celu nauczenia dziecka kontroli pierwszego punktu podparcia stopy terapeuta przykłada palec lub nasadę swojej lewej dłoni pod głowę pierwszej kości śródstopia.
- Drugą ręką terapeuta stabilizuje podudzie dziecka.
Ryc. 3A. Torowanie I punktu podparcia stopy w odciążeniu
Ryc. 3B. Torowanie I punktu podparcia stopy w odciążeniu
- Sposób wykonania ćwiczenia:
Dziecko próbuje docisnąć głowę pierwszej kości śródstopia w miejsce kontaktu z ręką terapeuty, aktywizując tym samym mięsień strzałkowy długi odpowiedzialny za docisk pierwszego punktu podparcia do podłoża. Można wykorzystywać techniki koncepcji PNF w celu ułatwiania torowania ruchu i poprawy koordynacji (rytmiczne pobudzanie ruchu, kombinacja skurczów izotonicznych).
- Czas trwania: Ćwiczenie polega na nauczeniu ruchu, dlatego liczba powtórzeń jest uzależniona od stopnia opanowania przez pacjenta stymulowanego ruchu.
- Oczekiwany efekt: Dziecko potrafi kontrolować pierwszy punkt podparcia stopy na głowie I kości śródstopia.
Ćwiczenie 4.
Torowanie II i III punktu podparcia stopy w pozycji częściowego obciążenia
- Cel: Nauka kontroli nerwowo-mięśniowej II i III punktu podparcia stopy.
- Pozycja wyjściowa:
- Dziecko znajduje się w pozycji siedzącej na krześle.
- W celu nauczenia małego pacjenta kontroli drugiego i trzeciego punktu podparcia stopy terapeuta przykłada palec wskazujący i środkowy lewej ręki w okolice IV i V głowy kości śródstopia od strony bocznej, a także palce wskazujący i środkowy prawej ręki w okolice guza piętowego od strony bocznej.
Ryc. 4. Torowanie II i III punktu podparcia stopy w pozycji częściowego obciążenia
- Sposób wykonania ćwiczenia:
Dziecko próbuje docisnąć palce terapeuty poprzez oba punkty, dociążając tym samym boczną krawędź stopy do podłoża.
Dziecko może ćwiczyć w dwóch wariantach, wykonując ruch czynny z pokonaniem oporu terapeuty lub przez ustawienie stopy w pozycji skorygowanej i utrzymując ją poprzez izometryczną pracę mięśniową.
- Czas trwania:
Ćwiczenie polega na nauczeniu ruchu, dlatego liczba powtórzeń jest uzależniona od stopnia opanowania przez pacjenta stymulowanego ruchu.
- Oczekiwany efekt:
Dziecko w pozycji częściowego obciążenia potrafi odtworzyć II i III punkt podparcia stopy.
Ćwiczenie 5.
Torowanie wszystkich punktów podparcia stopy w pozycji częściowego obciążenia
- Cel: Nauka kontroli trzech punktów podparcia stopy w pozycji częściowego obciążenia.
- Pozycja wyjściowa:
- Dziecko znajduje się w pozycji siedzącej na krześle.
- W celu nauczenia dziecka kontroli trzech punktów podparcia stopy terapeuta przykłada kciuk i palec wskazujący lewej ręki w okolice odpowiednio I i V głowy kości śródstopia, a palec wskazujący prawej ręki w okolice guza piętowego od strony bocznej.
Ryc. 5 Torowanie wszystkich punktów podparcia stopy w pozycji częściowego obciążenia
- Sposób wykonania ćwiczenia:
Dziecko próbuje docisnąć palce terapeuty poprzez wszystkie punkty, dociążając je tym samym do podłoża. Pacjent może ćwiczyć w dwóch wariantach, wykonując ruch czynny z pokonaniem oporu terapeuty lub przez ustawienie stopy w pozycji skorygowanej i utrzymywanie izometrycznej pracy mięśniowej.
- Czas trwania: Ćwiczenie polega na nauczeniu ruchu, dlatego liczba powtórzeń jest uzależniona od stopnia opanowania przez pacjenta stymulowanego ruchu.
Oczekiwany efekt: Dziecko w pozycji częściowego obciążenia potrafi odtworzyć i kontrolować trzy punkty podparcia stopy.
Ćwiczenie 6.
Nauka korekcyjnego ustawienia stopy
- Cel: Nauka kontroli nerwowo-mięśniowej prawidłowego ustawienia stopy.
- Pozycja wyjściowa: Terapeuta lewą ręką obejmuje kość piętową dziecka i utrzymuje ją w pozycji skorygowanej.
Ryc.6 Nauka korekcyjnego ustawienia stopy
- Sposób wykonania ćwiczenia:
Terapeuta prawą ręką od strony grzbietowej obejmuje stopę na wysokości kości śródstopia, wykonując bierną korekcję śródstopia w kierunku pronacji, tak aby kontakt z podłożem zachowała głowa pierwszej kości śródstopia. Ćwiczenie można wykonywać w taki sposób, aby po biernej korekcji przy pomocy terapeuty dziecko musiało samodzielnie utrzymać prawidłową pozycję stopy.
- Czas trwania:
Ćwiczenie można wykonywać w kilku seriach (3–5) po 10 powtórzeń. Po ustawieniu stopy dziecka w pozycji skorygowanej terapeuta może stopniowo zmniejszać kontakt swoich rąk, a dziecko przez kilka sekund stara się utrzymać prawidłową pozycję stopy.
- Oczekiwany efekt:
Dziecko jest świadome, jakie jest prawidłowe ustawienie stopy.
Ćwiczenie 7.
Korekcja łuku przyśrodkowego - ćwiczenie „krótkiej stopy”
- Cel: Stymulacja mięśni wysklepiających łuk przyśrodkowy stopy.
- Pozycja wyjściowa:
- Te...
