Wybrane metody fizykalne w terapii stawów kolanowych z patologią łąkotkową leczonych artroskopowo

Uszkodzenie łąkotki przyśrodkowej stawu kolanowego występuje trzy razy częściej u mężczyzn niż u kobiet. Do uszkodzeń łąkotki przyśrodkowej dochodzi pięć razy częściej niż bocznej. Łąkotki ogrywają istotną rolę w stawie kolanowym – zapewniają większą stabilizację kolana, zwłaszcza w fazie rotacji. Pełnią funkcję ochronną dla więzadeł i torebki stawowej, zapobiegają zbyt dużemu tarciu sąsiednich powierzchni stawowych. Zależnie od pozycji i ruchu łąkotki ulegają większemu lub mniejszemu ściskaniu i rozprężaniu. Są podatne na obciążenia, pochłaniają 50% obciążeń w wyproście i 80% w zgięciu kolana. Łąkotki poddane działaniu gwałtownych sił skrętnych ulegają uszkodzeniom o zróżnicowanym charakterze. Przyczyną uszkodzeń bywają również powtarzalne mikrourazy, długotrwała praca w wymuszonych ustawieniach kolana i stałe obciążanie w jednej pozycji. Z reguły mechanizm urazu powoduje rotacja podudzia przy zgiętym kolanie lub skręcenie uda przy nieruchomej stopie [4, 5].

Warunkiem utrzymania odpowiedniej ruchomości jest zachowanie prawidłowej struktury łąkotki, a w przypadku uszkodzeń zachowanie ich jak największej części. Z badań wynika, że całkowita resekcja łąkotek zwiększa 2–3-krotnie obciążenie powierzchni stawowych. Dlatego też najkorzystniejszym rozwiązaniem jest usunięcie jedynie fragmentu uszkodzonej łąkotki, zszycie jej lub przyszycie do torebki stawowej. Prawidłowo przeprowadzone leczenie ma olbrzymie znaczenie w okresie zdrowienia pacjenta i jego funkcjonowaniu. Musi być ono uzupełnione o zindywidualizowany, przemyślany i konsekwentnie realizowany program rehabilitacji, którego celem jest odtworzenie utraconych funkcji stawu [5, 6].

Rola terapii fizykalnej

Celem rehabilitacji pooperacyjnej jest odzyskanie pełnej funkcji stawu, zapobieganie ponownym uszkodzeniom, eliminowanie dyskomfortu i dolegliwości bólowych. W okresie pooperacyjnym kończyna operowana powinna być odciążona za pomocą kul łokciowych, chodzenie i przebywanie w pozycji pionowej powinno trwać maksymalnie 2 godziny w ciągu całego dnia. Kończyna operowana powinna być w ciągu dnia tak uniesiona, aby kolano znajdowało się powyżej biodra, a stopa powyżej kolana. Podczas rehabilitacji powinny być stosowane zabiegi fizykoterapii, które usprawniają i przyspieszają proces gojenia się tkanek.

Rola terapii fizykalnej opiera się przede wszystkim na działaniach...