Zaburzenia w postawie ciała dotyczą coraz większego odsetka dzieci i młodzieży. Uważa się, że stan ten może prowadzić do zaburzeń funkcjonalnych, które mogą wywoływać konsekwencje zdrowotne w wieku dorosłym [1]. Dlatego też diagnostyka postawy ciała oraz leczenie jej zaburzeń budzą coraz większe zainteresowanie wśród fizjoterapeutów.
Szczególnie istotnym elementem w planowaniu fizjoterapii jest diagnostyka ukierunkowana na poszukiwanie związków przyczynowo-skutkowych. Mnogość dostępnych metod i narzędzi diagnostycznych utrudnia jednak standaryzację oceny postawy ciała. Brak jest również wyraźnego rozgraniczenia pomiędzy postawą prawidłową a postawą wadliwą, co dodatkowo utrudnia proces diagnostyczny. W konsekwencji dane dotyczące częstości występowania wad postawy ciała są często rozbieżne i oparte na różnych kryteriach diagnostycznych [2].
Wydaje się, że jednym z największych wyzwań w ocenie postawy ciała jest jej obiektywizacja, która pozwoliłaby na jej udokumentowanie w sposób ilościowy [3]. Zgodnie z praktyką kliniczną opartą na dowodach naukowych (ang. evidence-based clinical practice) proces leczenia powinien być realizowany na podstawie rzetelnych narzędzi diagnostycznych, umożliwiających wiarygodną ocenę stanu narządu ruchu [4]. Opierając się na aktualnych standardach, powinno się mieć na uwadze przede wszystkim możliwość dokładnego ilościowego przedstawienia wartości poszczególnych parametrów, a nie tylko jakościowej oceny sylwetki [3].
Jedną z możliwości przeprowadzenia obiektywnej oceny postawy ciała jest fotorejestracja [3]. Do jej zalet można zaliczyć:
POLECAMY
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 10 wydań czasopisma "Praktyczna Fizjoterapia i Rehabilitacja"
- Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
- ...i wiele więcej!
