Choroba zwyrodnieniowa stawów stanowi główną przyczynę doświadczania bólu i niepełnosprawności przez ludność krajów wysoko rozwiniętych [1]. Zachodni pęd życia, sedentaryzm, brak aktywności fizycznej oraz niezrównoważona dieta prowadząca do nadwagi i otyłości są głównymi czynnikami wpływającymi na coraz większy odsetek osób ze zdiagnozowaną chorobą zwyrodnieniową. Istnieje wiele metod leczniczych prowadzących do zmniejszenia lub wyeliminowania objawów bólowych oraz poprawiających komfort życia pacjentów.

Choroba zwyrodnieniowa stawów stanowi główną przyczynę doświadczania bólu i niepełnosprawności przez ludność krajów wysoko rozwiniętych [1]. Zachodni pęd życia, sedentaryzm, brak aktywności fizycznej oraz niezrównoważona dieta prowadząca do nadwagi i otyłości są głównymi czynnikami wpływającymi na coraz większy odsetek osób ze zdiagnozowaną chorobą zwyrodnieniową. Istnieje wiele metod leczniczych prowadzących do zmniejszenia lub wyeliminowania objawów bólowych oraz poprawiających komfort życia pacjentów. 

Spastyczność to objaw, z którym neurolog spotyka się niemal codziennie — u pacjentów po udarze, ze stwardnieniem rozsianym czy porażeniem mózgowym. To nie tylko wzmożone napięcie mięśniowe. To także ból, utrata równowagi, ryzyko upadków i narastająca niesamodzielność. Mimo szerokiego wachlarza terapii — od farmakologii po iniekcje toksyny botulinowej i fizjoterapię — wielu chorych nadal odczuwa znaczne ograniczenia w codziennym funkcjonowaniu.

Metoda FED (fixation — elongation — derotation), opracowana przez prof. Santosa Sastrego, to jedno z najciekawszych nowoczesnych podejść do zachowawczego leczenia skolioz idiopatycznych. Łączy działanie specjalnie zaprojektowanego urządzenia z indywidualnie dobranymi ćwiczeniami. 

Proces starzenia się organizmu nieuchronnie wiąże się z postępującym osłabieniem układu mięśniowego. Atrofia mięśniowa, określana również terminem sarkopenia, stanowi jeden z najbardziej charakterystycznych objawów starzenia się, dotykając znaczną część populacji seniorów. Szacuje się, że w zależności od przyjętych kryteriów diagnostycznych, sarkopenia występuje u 10-27% osób starszych, a wśród pacjentów przewlekle chorych odsetek ten może sięgać nawet 66% [1].

Fibromialgia (FM) stanowi złożony zespół chorobowy charakteryzujący się przewlekłym, uogólnionym bólem, nadwrażliwością, zmęczeniem, zaburzeniami snu oraz dysfunkcjami poznawczymi. Według aktualnych kryteriów diagnostycznych Amerykańskiego Kolegium Reumatologicznego (ACR), rozpoznanie opiera się na występowaniu przewlekłego, rozlanego bólu w co najmniej 4 z 5 regionów ciała przez minimum trzy miesiące, przy jednoczesnym spełnieniu kryteriów wartości Widespread Pain Index (WPI) ≥7 i Symptom Severity Scale (SSS) ≥5 lub WPI 4-6 i SSS ≥9. W ostatnich latach obserwuje się rosnące zainteresowanie holistycznym podejściem do zdrowia w kontekście fibromialgii, które integruje tradycyjne metody fizjoterapeutyczne z technikami komplementarnymi, adresując zarówno fizyczne, jak i psychologiczne aspekty schorzenia.

Złamanie żeber należy do najczęściej diagnozowanych urazów w obrębie klatki piersiowej. Urazy te, ze względu na swoją lokalizację anatomiczną, mają istotny wpływ na biomechanikę oddychania, postawę ciała oraz ogólną sprawność motoryczną pacjenta. Leczenie i rehabilitacja w przypadku złamania żeber wymagają specjalistycznego podejścia, które uwzględnia nie tylko mechanizmy gojenia tkanki kostnej, lecz także aspekty funkcjonalne związane z mechaniką oddychania i postawą ciała.

Mięsień krawiecki (łac. musculus sartorius), choć często niedoceniany w codziennej praktyce klinicznej, stanowi kluczowy element biomechaniki kończyny dolnej. Jego unikalny, spiralny przebieg oraz wielostawowe działanie czynią go strukturą niezwykle interesującą, ale też podatną na specyficzne dysfunkcje. Zrozumienie jego anatomii, funkcji i patologii jest niezbędne dla każdego fizjoterapeuty dążącego do skutecznego leczenia dolegliwości w obrębie biodra, uda i kolana.

Czy ustawienie mostka i kości krzyżowej może mieć kluczowe znaczenie w redukcji bólu kręgosłupa u kobiet w ciąży? Ten artykuł przedstawia praktyczne i skuteczne podejście terapeutyczne oparte na korekcji osi ciała w płaszczyźnie strzałkowej, poparte konkretnymi wynikami badań klinicznych. Dowiesz się, jak niewielka zmiana w terapii może przynieść dużą ulgę pacjentkom w III trymestrze ciąży.

Dolegliwości bólowe w obrębie stawu kolanowego pojawiają się u blisko 25% dorosłych. W ciągu ostatnich 20 lat częstość ich występowania znacznie się zwiększyła. Występujący dyskomfort wpływa na funkcjonowanie pacjenta — powoduje zmiany w precyzji funkcji motorycznych, sile mięśniowej i biomechanice ruchu. Dlatego ból kolana jest czynnikiem ryzyka w aspekcie długoterminowego zużycia stawu kolanowego. Celem niniejszego artykułu jest opis procesu fizjoterapii u pacjenta z dolegliwościami bólowymi w obrębie stawu kolanowego w stanie podostrym.

Celem artykułu jest opis procesu fizjoterapii u pacjentki po złamaniu przezkrętarzowym kości udowej oraz wcześniejszej artroplastyce kolana. Proces rehabilitacji opierał się na zasadach koncepcji Movement System Impairment (MSI). Ta koncepcja sugeruje, że niewłaściwe ustawienie i powtarzają- ce się ruchy w określonym kierunku mogą prowadzić do zaburzeń układu mięśniowo-szkieletowego.

Intensywny tryb życia oraz zwiększona aktywność fizyczna w dużym stopniu przyczyniają się pośrednio albo bezpośrednio do powstania różnorodnych urazów. W perspektywie czasu mogą one doprowadzić do niewłaściwego wykonywania różnorodnych, nawet najprostszych czynności dnia codziennego. Zaburzenie właściwego stereotypu ruchowego może prowadzić do zmniejszenia prawidłowej wydolności, np. stawowej. Zwłaszcza staw kolanowy ze względu na umiejscowienie i pełnione funkcje jest narażony na liczne urazy. Uprawianie różnorodnych sportów może zainicjować uszkodzenie np. więzadła, łąkotki, torebki stawowej lub chrząstki stawowej.