Autor: Aleksandra Bauer

Działanie terapeutyczne zabiegów fizykalnych polegających na łączeniu różnych (wybranych) energii nie jest do końca poznane. Prawdopodobnie polega ono na powstaniu pewnego rodzaju synergii lub komplementarności pomiędzy zastosowanymi energiami. Niemniej jednak, na podstawie literatury, a przede wszystkim na bazie własnych doświadczeń można stwierdzić, że łączenie różnych bodźców (energii) fizykalnych zdecydowanie przyspiesza uzyskanie oczekiwanego efektu terapeutycznego, skraca czas wykonywania zabiegu, a tym samym jest niezwykle przydatne w pracy fizykoterapeuty

Termoterapia to zastosowanie do potrzeb leczenia temperatury otoczenia wyższej od temperatury ciała pacjenta (ciepłolecznictwo) lub w przypadku leczenia zimnem – temperatury znacznie niższej od fizjologicznej temperatury ciała (zimnolecznictwo).

Fizykoterapia poszukuje coraz to nowych form doskonalszej i skuteczniejszej terapii dla możliwie szerokiego grona pacjentów z różnego rodzaju dolegliwościami. Dzięki postępowi technologicznemu i stałym badaniom klinicznym udało się połączyć dwa niezależne do tej pory zabiegi fizykoterapeutyczne w jeden niezwykle skuteczny system terapeutyczny terapii łączonej fala uderzeniowa + laser biostymulacyjny wysokoenergetyczny. 

Pytanie: „Laseroterapia – ewolucja czy rewolucja?” jest istotne przede wszystkim w kontekście wprowadzenia i zastosowania w fizjoterapii laserów wysokoenergetycznych. Konieczność stworzenia nowej metodyki zabiegowej, stojącej niejednokrotnie w sprzeczności z tzw. klasyczną metodyką laseroterapii lub w znacznej mierze od niej odbiegającej, a dotyczącej przede wszystkim dawkowania oraz technicznego sposobu wykonywania samego zabiegu, można uznać istotnie za największy przełom w tej terapii.

Jak wynika z obserwacji, duża część pacjentów ocenia terapię, której jest poddawana, przede wszystkim z punktu widzenia jej skuteczności oraz czasu trwania, zarówno w przypadku pojedynczego zabiegu, jak i całego procesu usprawniania. Nowoczesna fizykoterapia poszukuje nowych form doskonalszej i skuteczniejszej terapii dla możliwie szerokiego grona pacjentów z różnego rodzaju dolegliwościami.

Kwas węglowy do celów terapeutycznych wykorzystuje się już od kilku stuleci. Pierwsze informacje dotyczące korzystnego wpływu kąpieli gazowych CO2 na leczenie dny moczanowej i narośli w obrębie stopy pochodzą z 1778 r. Prawie 100 lat później paryski chirurg Demarquay osiągnął bardzo dobre rezultaty w leczeniu ran, posługując się kąpielami gazowymi. Szeroka dokumentacja terapeutycznego zastosowania kwasu węglowego w medycynie pochodzi z XIX w. Z biegiem lat i z postępującym rozwojem lecznictwa uzdrowiskowego kwas węglowy – a szczególnie wody kwasowęglowe – znalazł zastosowanie w leczeniu coraz większej liczby schorzeń.

Fizykoterapia, jak każda dziedzina wiedzy medycznej, stale poszukuje nowych obszarów i możliwości prowadzenia jak najskuteczniejszej i najprecyzyjniejszej terapii. Pośród różnych kierunków poszukiwań na polu oddziaływań fizykalnych bezwzględnie na pierwsze miejsce wysuwają się terapie oparte na działaniu impulsowego pola elektromagnetycznego zarówno niskiej, jak i wysokiej częstotliwości. Wydaje się, że pojawiające się terapie w zakresie impulsowego pola elektromagnetycznego niskiej częstotliwości stanowią tutaj wiodącą linię rozwojową.

Fizjoterapia to zespół metod leczniczych wykorzystujących zjawisko reaktywności tkanek na bodźce. Fizykoterapia jest działem medycyny wykorzystującym do terapii naturalne lub sztuczne czynniki fizykalne/fizyczne. W medycynie weterynaryjnej fizykoterapia stosowana jest od ponad 20 lat. Na przestrzeni ostatnich lat zaobserwować można zdecydowany wzrost zainteresowania zastosowaniem fizykoterapii w medycynie weterynaryjnej.