Dotychczas nie wyjaśniono patomechanizmu warunkującego wystąpienie sztywności w chorobie Parkinsona. Jedna z teorii twierdzi, że z powodu wypadnięcia oddziaływania układu nigrostriatalnego dochodzi do odhamowania aktywności gałki bladej i jądra niskowzgórzowego, co prowadzi do wzrostu napięcia mięśniowego. Badania przeprowadzone na małpach, u których wywołano chorobę Parkinsona i usunięto gałkę bladą i jądro niskowzgórzowe, wykazały ustąpienie sztywności. Niestety, wyniki nie znalazły zastosowania klinicznego [1].
Autor: Sylwia Sztuce
Sylwia Sztuce
Zaburzenia równowagi wśród osób z chorobą Parkinsona nie należą do najbardziej charakterystycznych objawów i są rzadko obserwowane w początkowym stadium choroby. We wczesnej postaci choroby można je wykryć w badaniu stabilograficznym.
Urazy miękkich elementów stawu kolanowego są problemem dość często spotykanym w gabinetach fizjoterapeutycznych. Tego typu urazom sprzyjają wszelkiego rodzaju sporty zimowe oraz football. Poza sportowcami urazy tkanek miękkich dotyczą często również ludzi nieaktywnych fizycznie czy osób starszych. Jednym z urazów jest zerwanie więzadła krzyżowego przedniego.
Sauny cieszą się dziś dużą popularnością – są stosowane zarówno w odnowie biologicznej, medycynie sportowej, jak i fizjoterapii.
Zdecydowana większość zaburzeń w obrębie stawów krzyżowo-biodrowych jest konsekwencją codziennych nawyków bądź asymetrii prawej i lewej strony ciała (lateralizacji). Przeważnie dysfunkcje te związane są z nawykami, takimi jak spanie na jednym boku, bądź zakładanie nogi na nogę. Z biegiem czasu efektem nawyków mogą być zaburzenia równowagi mięśniowej, które objawiają sięprzykurczami, ograniczoną ruchomością oraz zaburzeniami postawy ciała [1].
Dolegliwości bólowe okolicy lędźwiowo-krzyżowej są objawem niespecyficznym i właściwym dla wielu jednostek chorobowych [1]. Określenie jednoznacznej etiologii jest trudne z powodu występowania zespołu nakładania bądź istnienia ścisłych zależności patogenicznych pomiędzy jednostkami chorobowymi wchodzącymi w skład wymienionych grup [2]. Dlatego też w procesie stawiania prawidłowej diagnozy wysuwa się
przeprowadzenie rzetelnego badania przedmiotowego i podmiotowego oraz diagnostyki różnicowej. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie diagnostyki stawu krzyżowo-biodrowego dla potrzeb fizjoterapii.
Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) jest przewlekłą, immunologicznie zależną układową chorobą tkanki łącznej. Charakteryzuje się nieswoistym zapaleniem stawów, ścięgien i więzadeł, występowaniem zmian pozastawowych oraz powikłań układowych. Choroba powoduje duże deformacje stawów i ich destrukcję, ograniczając ich ruchomość [1].
Szacuje się, że obrażenia stawu kolanowego stanowią 15–30% wszystkich uszkodzeń ciała, w urazach sportowych odsetek ten wzrasta od 33–70%. Wykluczając sportowców, urazy tkanek miękkich dotyczą często również osób nieaktywnych fizycznie i osób starszych [1–3].
Nadciśnienie tętnicze jest jedną z najczęściej występujących chorób sercowo-naczyniowych w populacji polskiej. U osób po 65. roku życia nadciśnienie stwierdza się u 50% mężczyzn i 40% kobiet. Ponad 90% przypadków zachorowań na nadciśnienie tętnicze jest samoistne.