Do pełnej diagnostyki stanu stawów biodrowych używa się kombinacji badań fizycznych (badanie pediatryczne) i obrazowania (USG i RTG). Standardową praktyką stosowaną w krajach rozwiniętych jest kierowanie noworodków i małych dzieci na badania kontrolne polegające na wykonywaniu badania USG stawów biodrowych. Jest to badanie przesiewowe obejmujące całą populację nowo narodzonych dzieci.
Amerykańska Akademia Pediatryczna zaleca badanie USG stawów biodrowych wszystkim dzieciom płci żeńskiej w szóstym tygodniu życia, a w szczególności urodzonym w jednej z trzech pozycji pośladkowych. Dalszej diagnozie należy poddać również dzieci, u których lekarz wykrył nieprawidłowości w czasie badania fizycznego. Rekomendowane jest też badanie RTG stawów biodrowych u dzieci w wieku czterech miesięcy lub starszych.
Dysplazja stawu biodrowego może być trudna do zdiagnozowania, szczególnie jeśli jest obustronna, ponieważ zaburzone jest porównanie obu stawów (znów są symetryczne). Stawy biodrowe mogą być całkowicie prawidłowo zbudowane, jednak może występować niewielka niestabilność pogarszająca się w miarę dorastania dziecka. Szczególne niebezpieczeństwo zwichnięcia takiego stawu występuje w czasie, kiedy dziecko jest zrelaksowane, np. kiedy śpi. Głowa kości udowej potrafi się wtedy wysuwać z panewki.
Kiedy dziecko ze zwichniętymi lub podwichniętymi stawami biodrowymi zaczyna chodzić, prezentuje chód kaczkowaty, który jest tylko trochę przesadzony w stosunku do chodu zdrowego dziecka rozpoczynającego chodzenie. W przypadku gdy tylko jedno biodro jest zajęte, łatwiej jest zauważyć różnice lub nieprawidłowości, ponieważ można je porównać z drugą, zdrową nogą. Zdarzają się przypadki, w których dysplazja rozwija się u dzieci starszych, u których badanie pediatryczne i badanie USG w szóstym tygodniu życia były prawidłowe. Przyczyny powstawania takiego zaburzenia nie są znane.
Planowanie leczenia
Leczenie dysplazji stawu biodrowego nie jest proste. Uzależnione jest od wieku dziecka oraz rodzaju d...