Miejscowe zastosowanie leków przeciwbólowych u pacjentów z bólem kręgosłupa w odcinku lędźwiowo-krzyżowym

Lekarze i pacjenci stają w obliczu różnorodnych opcji leczenia bólu krzyża. Na przykład wg Rady Ekspertów Niemieckiego Ministerstwa Zdrowia ds. Oceny Rozwoju Opieki Zdrowotnej leczenie bólu krzyża w Niemczech charakteryzuje się obecnie nadmiernym traktowaniem, złym traktowaniem i nieleczeniem w ogóle [1].
Ból dolnej części pleców jest najczęstszym ze wszystkich bólów kręgosłupa, a nawet przewlekłych problemów bólowych ogólnoustrojowych [1, 2].
Rozpoznanie przepukliny lędźwiowej i zwężenia zwyrodnieniowego przestrzeni kostnych kręgosłupa po badaniu fizykalnym, poparte oceną radiologiczną i neurofizjologiczną, pozwala na postawienie diagnozy. Gdy dochodzi do utrwalenia przewlekłego bólu krzyża bez przepukliny w dysku lub zapalenia korzeni nerwów, konieczne jest zastosowanie precyzyjnych metod diagnostycznych i terapeutycznych obejmujących bloki nerwowe stawu, prowokację lędźwiową – dyskografię i blokady stawu krzyżowo-biodrowego, a także w mniejszym stopniu blokady korzeniowe nerwów lędźwiowo-krzyżowych lub przezpochwowe zastrzyki zewnątrzoponowe w diagnozie trudnych zespołów bólu korzeniowego.
Ból krzyża leczy się na podstawie diagnozy na różne sposoby, w tym wykorzystując zastrzyki zewnątrzoponowe, podskórne, adhezylizę, terapie wymagające hospitalizacji lub pierścieniową terapię termiczną oraz mechaniczną dekompresję dysku – z powodu bólu związanego z dyskopatią, dyskogennego lub wtórnego do przepukliny, zapalenia korzonków nerwów, zwężenia części kostnych kręgosłupa lub zespółu bólowego po operacji [4].

Niesteroidowe leki przeciwzapalne

Przeprowadzono wiele badań dotyczących wykorzystania NLPZ
(np. piroksykamu, celekoksybu, naproksenu,...